İçe Kapanık Biri Olmaktan Nasıl Kurtulursunuz?

İçe Kapanık Biri Olmaktan Nasıl Kurtulursunuz?

Hepimiz hiçbir şeyden sıkılmadan hayatın tadını çıkarmayı hak ederiz. Ancak, sessiz sakin yani içine kapanık olan insanlar bu konuda pek de başarılı değildirler. Kendilerini hayatın eğlencelerinden ister istemez geri tutarlar. Eğer siz de bu içine kapanık insanlardansanız ve bu durumdan kurtulmak istiyorsanız bir an önce kabuğunuzdan sıyrılın ve kendiniz olmaya çalışın. Yeni insanlarla konuşmak için çaba sarf edin. Evde öylece oturarak veya insanlarla tanışamayacağınız yerlerde takılarak bunu başaramazsınız. Pozitif düşünün ve öyle davranın. İşte sizi o koca sessizlikten kurtarmak için birkaç ipucu.

İçe kapanık insanlar için bu durum kişilik haline gelmiş bir hastalık gibidir. Ancak yalnızca belli başlı birkaç adımla düzeltilmemesi için hiçbir sebep yoktur. Öncelikle kendinize saygı duyun ve güvenin. İçe kapanıklığınızın sebebini öğrenmeye çalışarak işe başlayın. Bu konuda birtakım genel tanımlamalar vardır. İçe kapanık insanlar genellikle kendileriyle ilgili çok fazla şey düşünürler. Doğru bir şekilde davranıp davranmadıklarını sürekli sorgularlar. Bu sorgulamanın sonucu da çoğu zaman negatiftir.

Yani kendileriyle ilgili hep negatif şeyler düşünürler. Kimsenin dikkatini çekemeyecek kadar silik olduklarından neredeyse emindirler. Bu durumda da sinirli bir ruh haline girip kendilerini dış ortamdan soyutlarlar. Eğer siz de böyle bir durumdaysanız tüm her şeyi bir kenara bırakın. Kendinize bakım yapın ve aynada kendinize bakın. Kendinize güvenmeyi öğrenin. Ne kadar önemli olduğunuzu kendinize hatırlatmaktan çekinmeyin.

Pratik yapmak her zaman iyidir. İçe dönük bir insansanız insanlarla muhabbet kurmakta pek de iyi değildiniz demektir. Ancak meraklanmayın pratik yaparak bu sorunu kolayca halledebilirsiniz. Bir aynanın karşısına geçin ya da karşınıza bir nesne alıp karşısında konuşun. Bu şekilde kendinizi geliştirebilirsiniz. İçe kapanık kişilerin sinirli olduklarını zaten söylemiştik. Eğer bu şekilde bir ruh halindeyseniz rahatlamayı öğrenmeniz gerekiyor demektir.

Sizi en çok nelerin rahatlattığını düşünün ve sinirlendiğiniz anlarda bunları düşünerek kendinizi rahatlatın. Her şeyin çok daha güzel olacağını göreceksiniz.

İçe Kapanık Biri Olmaktan Nasıl Kurtulursunuz? İçin 210 Yorum Yapılmış

  1. ayşenur 23 Ağustos 2011 #

    Ben içime kapanalı 6 yaşındayken başlamıştım, şimdi 14 yaşındayım ama biraz açılmaya başladım. Tanımadığım insanlarla konuşurken bana sen çok sessizsin diyolar ve sinir oluyorum. :(

    • ömer 28 Ocak 2014 #

      Arkadaşlar şöyle düşünün bir yerden başlamalısınız. Aslında insanlarla konuştuğunuzda onların izlerden pek bir farkı olmadığını göreceksiniz. Önemli olan ilk adımlardır ilk konuşmalarınızın biraz pasif ve karşı taraftan bir değer görmüyor gibi algılayabilirsiniz. O ilk konuşmalar sizin geçmişle o içinize kapanık haldeki halinizle olan bağınızı koparmaya çalıştığınızın göstergesi nişanesidir kendinizi rahat bırakın kimse onunla konuştun diye sana bıçak sallamayacak küfür etmiyecek. Ve karşınızdaki ile konuşurken samimi olun ona değer verin ki aynısını o da sizin için yapabilsin gözgöze gelin onunla mesafeleri aşmak için zaman gereklidir ve o zaman inanınki sizde var yahu siz özgürsünüz size kanca atan hiçkimse yok herkes karşısındaki ile konuşmak sohbet etmek ister inanın buna haydin güle güle görüşmek üzere. Yazın buraya dökün içinizi. Kurtulun şu beladan bunu unutmayın hiç kimse sizden farklı değil.

      • GÜRKAN 10 Nisan 2015 #

        Her şeyi kendinde, beyninin içinde bitireceksin.
        Bendede bu durum vardı, 8.sınıfta cok ama cok utangaç, birileriyle konuşamayan, kızları geçtim erkeklerle bile konuşurken hep dinleyen birisiydim. Liseye geçince olaylar değisti, birçok kitp okudum, fazla fazla araştırdım ve en sonunda sorunun kendimde olduğunu çözdüm. Şu kadarını diyebilirim, siz bir adım atarsanız, gerisi kesinlikle gelecektir, yeterki o adımı doğru atmayı bilin.

        Suanda lise 4’e gidiyorum, üniversite sınavına girdim ama istediğim sonuç gelmedi. Ancak, mutluyum. Mutlu olmayı bilin, çok takarsanız(cok düşünürseniz) o düşünceye bağlı kalırsınız, fazla takmamayı öğrenin.

        • tutku 03 Mayıs 2015 #

          ben de şuan lise 1’e gidiyorum, bu sorunu nasıl aşabileceğim konusunda yardım eder misin?

      • Hande 19 Nisan 2015 #

        Size kanca atan kimse yok demişsin de bu tamamen doğru değil, benle dalga geçen çok insan var, yani çok değil de biraz var ve onlardan kurtulmak istiyorum,ancak yapamıyorum. Laf sokmak lazım ama aklıma bir şey gelmiyor ve gelmeyince ‘heh öyle kaldı baksana şuna haha’ diyorlar arkadaşlarına.O yüzden çok sinirleniyorum ve beni rahatlatacak birşey olmuyor.Yardım eder misin lütfen? :(

      • fatoş 07 Şubat 2018 #

        Ben de çok çekingen biriyim aslında çok neşeli biriyimdir ama dışarı çıkınca sanki otomatik olarak sessizleşiyorum. Sessizliğimden değil rezil olacağım korkusundan ve kendimi kasmamdan rahatsız oluyorum. Belki bu da Allah vergisidir, doğustandır. Sadece rezil olma korkusunun geçmesini istiyorum. Elhamdülillah yine de..

        • Elif 24 Ocak 2019 #

          Bende senin gibiyim, bir şey söylediğimde sanki insanlar benimle dalga geçecek gibi hissediyorum.

      • Volkan Alım 07 Kasım 2018 #

        Bende aşırı derece içe kapanık bir insanım ben ilkokulda atılgan ve konuşkan biriydim ama 15 yaşına geldiğim ve lise 1 e gittiğim zamanlarda sessizlik hakim olmaya başlamıştı o zaman çok mutluydum hiç bir yere gitmez ve sürekli ders çalışırdım lisede çok konuşkan biri olmadığım için şu anda okuduğum üniversitede de aynı sessizliğim devam ediyor ve bu sessizliğim daha da arttı ama sinirli biri değilim, o kadar sessizim gibi susmuşa döneceğiö yani bir tür hastalık gibi konuşamama hastalığı. İnşallah bu sessizliğim geçer.

    • selin 22 Temmuz 2014 #

      Aynen tanımadığım insanlarla nasıl konuşurum bilmiyorum önce onu tanımam gerekli ona göre davranırım ben bana da çok sessizsin diyorlar ama tanıdığım insanların yanında konuşkanımdır 13 yaşındayım bu arada.

      • james 05 Eylül 2014 #

        Öncelikle kendinize güvenin bu sizin kendinize kattığınız değerdir. Tanımadığınız insanların yanında evet sönük kalıyorsunuz ama biraz hafifte olsa tanışma terapisi yapın (lag lag) bu yeter bende öyleyimdir.16.

    • Vagrant 01 Nisan 2015 #

      Aynen ya çok sinir bozucu bir şey. Önyargılara karşi büyük nefret duyuyorum.

    • anony 13 Mayıs 2015 #

      Aynen ben de 13 yaşındayım, bir arkadaşım sayesinde kızlar arasında açıldım ama öbür herkes beni sessiz birisi olarak biliyor, ben de buna çok sinir oluyorum, yani bıktım artık herkesin bana çok sessiz demesine.

    • Fazilet 24 Haziran 2017 #

      Bende aynıyım, küçükken eve misafirler gelirdi ben hemen dışarı kaçardım. Birilerine hoşgeldin demek eziyet gibiydi, doğuştan gelen bir durum mu yoksa bebekken birileri bağırıp cağırdı da beni bu hale getirdi, bilemiyorum. Belki birçok kişi böyledir diye rahatlatıyordum kendimi ama öyle bir durumdu ki hiçbir ortamda benim gibi sessiz birini görmedim. Ortamın içinde tek olmaktan nefret etmeye başladım. 30 yaşındayım şimdi, evlendim, çocuk düşünüyorum ama eşim benim güvenini sarsıyor. Bu şekilde asosyal bir anne olunmaz gibi şeyler ve dogruda söylüyor. Ben hep inançlı, namaz kılan biriyim, dualar -ağlamalar hiçbiri fayda etmedi. Birçok işten bu yüzden ayrıldım vs. Her şeyi çok bilip, uygulayamamak çok daha kötü bir şey.

      • Levent 07 Mart 2018 #

        Bu durum çok kötü ama kadınlar bu konuda bir kaç tık avantajlı oluyor erkeklere oranla, erkek olup aynı şeye sahip olduğunuzda durum çok daha kötü çünkü sizden beklenenler daha fazla olabiliyor.. Aynı durumda bir erkek için evlenmek söz konusu bile olamaz mesela.
        -istisnalar hariç-.

  2. yusuf 20 Eylül 2011 #

    İçime kapanıklığın ne zaman başladığını bilmiyorum ama kendimi bildim bileli öyleyim. İlkokulda bu sorunun farkında değildim çünkü çok arkadaşım yoktu. Olanlarla mutluydum. Lise 1 de bu halim zararlı olmaya başladı ve yalnızlığımı hissettim. Ama sonra lise 2 ye geçtiğimde durum değişti. Bir kaç ay sonra orta dereceli popüler olan bir erkek geldi sıra arkadaşım olarak. Sonra baya bir samimi olduk ve o beni bir anlamda açtı. Okulda çevrem genişledi. Eskiden tanıyan ama bakmayanlar selam vermeye başladı. Fakat aramız ılımanlaşınca insanlarda ılımanlaştı. Arkadaşım arka sıraya geçti. Yanıma gelenle kavga ettim o arkadaşım onunla da samimiydi kavga ettiğim onu kışkırttı galiba. Her neyse sonuçta hayatımda en çok sosyal, popüler olduğum yıldı geçen sene. Bugün lise 3 un 2. Günü. Bahsettiğim arkadaşımla yan yana oturuyoruz yine aramız iyi. Fakat bu 2 günde kendimi sınıftan ayrı hissediyorum. Sıra arkadaşım ve kızlardan biri haricinde diğerleriyle samimi değilim ama kötü de değil. Ne yapacağım bilmiyorum. Geçen sene ilk hafta şimdikinde daha kötüydü sınıfta kimseyle samimi değildim ama sonra çok güzel günlerim oldu. Önerilerinizi bekliyorum. Teşekkürler.

  3. baykal 21 Eylül 2011 #

    Hatasız kul olmazı düşünmek lazım ve hatalarla yaşamak lazım.

  4. taner 21 Ocak 2012 #

    Bende içime kapanık biriyim. Konuşmak istediğimde acaba kelimeleri acaba doğru telaffuz edebiliyor muyum önceden düşünüyorum. Sonrasında bir sıkılganlık başlıyor akşam olsa da erkenden yatıyım diyorum. Sabahlar olmasın sabah olunca da gene ne yapacağım? Dışarı çıksam ne yapacağım… uff gene ne yapacağım. Beceriksizlikte var. Hem bende iş bulamıyorum evlenme çağı da geldi ama evlenecek bayanda yok. Böylece oturuyorum odamda konuşmak isteyen olursa sevinirim kendi kümemizi kurup böylece inşallah içe kapanıklık hastalığından kurtulunuz

    • roxette 05 Nisan 2012 #

      Arkadaşlar bu aşılabilir bir şeyse birbirimize yardım edelim.

    • Ömer 19 Kasım 2013 #

      İnsanların iyi taraflarını gör. Kötü taraflarını görmemezlikten gel. Gıybet etme. Kin ve nefret içeren hayaller kurma. İnsan olduğun için şükret. Dünyaya geldiğin için şükret. Şükür şükür şükür. Gerisini Allah getirir inşallah.

  5. ahmet 16 Mart 2012 #

    Ben ilkokulda canavar gibiydim o zamanlar arkadaşlar çoktu ve ben çekingen değildim yani içe kapanık değildim, 17 18 yaşıma girdim çok değiştim. Artık sadece kendi kendimle konuşuyorum, artık çevreden mi öyle oldu bilmiyorum çokta girişken biri değilim ama bu durumdan nasıl kurtulacağım bende bilmiyorum. Önerilerinizi bekliyorum arkadaşlar.

  6. sinan 04 Nisan 2012 #

    Merhaba arkadaşlar benim adım Sinan. Şu anda üniversiteyi okuyorum bendede çekingenlik var, biriyle konuşurken sesim titrek çıkıyor, kendimi kontrol edemiyorum. Geçenlerde hoca ödev verdi sunu yapıp tahtada anlatmamızı istedi başta ben heyecandan kekelerim diye endişelendim. Ama bildiğiniz duaları okuyun ve gerisini Allah’a tevekkül edin eminim ki çok güzel bir şekilde anlatacaksınız. Tahtaya çıktım heyecandan kalbim küt küt atıyordu ve kimse yokmuş gibi davranıp sakin ve yavaş bir şekilde anlatmaya başladım. Baktım ki korkulacak bir şey yokmuş sadece o korkuyu biz içerimizde yeşerdiğimiz için pasif oluyoruz. Bir de şansıma sınıfta 40 öğrenci falan vardı sınıfta baya büyüktü sesimin arka tarafa gitmesi için çok bağırdım ve konumu bitirip oturdum ve o cesareti gösterdikten sonra arkadaşlarım bana yanaşmaya başladılar ve son olarak hızlı konuşmanın yöntemi olarak; kalemi yatay şeklinde ağzınıza alın ve en az 10 dakika boyunca kitap okuyun ve göreceksiniz ki dilinizdeki tembelliğiniz yavaş yavaş gitmiş olacak. Kendinize iyi bakın hayattan tat almaya bakın.

    • eda 23 Temmuz 2015 #

      Uzun süre sonra gördüm, kitap önerisi için teşekkürler.

  7. hasan 05 Nisan 2012 #

    Ben lise 2 öğrencisiyim ne zamandır hep bir arkadaş çevresi kuruyorum sonra bozuluyor ve benim açığımı yakalayıp dalga geçmeye çalışıyorlar. Bende içime atıyorum sabır diyorum boğazıma kadar gelince sınır dövüşmeye kalkıyorum anca öyle rahatlıyorum. Ortamda şerefsiz insanda çok iyi insanda. Sıkıldınız zaman neyle mutluysanız aklınıza hemen o gelsin Allah yardımcınız olsun. Bu bazı yerde iyide oluyor içe kapanık olunca insan oturuyor sırada tek ve hiç konuşmuyor, hayaller kurarak hocayı izliyor ve hoca sessiz duruyorsunuz diye, dersi dinliyorsunuz diye sizi seviyor ve notta da artışlar meydana geliyor :)

  8. isa 21 Nisan 2012 #

    Merhaba Arkadaşlar ben 16 yaşında bir gencim, kendime güvenemiyorum hatta genelde çok sık hayaller kurarım hep düşünürüm ben bu hastalığımdan kurtulmak o kadar çok isterim ki. Tanımadığım insanlarla rahat ilişki kuramıyorum kimi zaman çarşıya gidip iş aramak istesem korkuyorum kendime güvenemiyorum, aklıma hep kötü yanını getiriyorum. Ben bu işi yapamam beceremem diyorum. Birisiyle rahat sohbet edemiyorum, ya olmadık cümle söylersem ya aklımdan hep bu geciyor. Ne zaman değişmeye çalışsam başka biri olmaya çalışsam biri gelip beni azarlıyo delimisin diyor. İnsanların karşısında kendimi küçük görüyorum. Babamla bile rahat sohnet edemiyorum. Ne zaman cesaretimi toplasam yok yapamam diyorum. Bu bende hastalık gibi oldu arkadaşlar. Bunu nasıl yenebilirim arkadaşlar. Bana yadımcı olabilir misiniz ?

    • seda 06 Eylül 2014 #

      Bende içine kapanık biriyim bu yüzden seni anlıyorum ama üzülmeni gerektirecek bir şey yok sadece kendine değer ver ve kendin gibi davran insanlar senin hakkında kötü şeyler düşünmeyecek zaten düşünürlerse de onların sorunu seni ilgilendirmez salla gitsin!

  9. ramazan 23 Nisan 2012 #

    Bende içine kapanık biriyim, bu çözülmeyecek birşey değil aslında.

    • ramazan 29 Nisan 2012 #

      Ben 17 yaşındayım hep okulda arkadaşlarım bana konuş niye konuşmuyorsun diyorlar bende buna çok üzülüyorum ben kızlarla bile konuşamıyorum, çekiniyorum, eziliyorum. Buna bir çözüm yok mu? Nolur yardım edin.

    • selin 22 Temmuz 2014 #

      Aynen sadece bunu aşman gerek insanlarla arkadaş olman ve konuşman gerek bu kadar zor olmasa gerek :) bu arada 13 yaşındayım ve size bir öneri biraz olgun gibi davranın daha kolay olacaktır :)

  10. tugba 27 Nisan 2012 #

    Bende içine kapanık biriyim, çok küçük yaştan beri böyleyim. Kendime güvenimi getiriyorum ama geri kaybediyorum. Ben sınıfta okulda her yerde bu yüzden çok mutsuzum. İnsanlar benimle dalga geçiyorlar, bazen de ben kendimle dalga geçiyorum. Ben bunu psikolojik olduğunu düşünüyorum ailem benimle sürekli dalga geçiyor, bende güvenimi kaybediyorum. Bıktım artık bu yüzden çok ağlıyorum ve çok sinirleniyorum bu yüzden derslerimde başarılı olamıyorum. Nolur yardım edin çözüm bulun.

  11. tugba 29 Nisan 2012 #

    Birde içine kapanıklık ta beceriksizlik var mı? Ben hiç bir şeyi beceremiyorum. Kesin bunu yapamam diye düşünüyorum. Cevap ne? içine kapanıklıkta beceriksizlik var mı?

    • selin 22 Temmuz 2014 #

      Hayır, yok ama arada sakarlık olabiliyor bende :)

    • Kevser 02 Kasım 2014 #

      Hayır, olay senin beceriksiz olman değil, beceriksiz olduğunu bir şekilde düşünmüş ve buna inanmış olman.
      Hiçbir şeyi beceremeyen bir insan yoktur. Herkesin becerebildiği bir takım şeyler vardır, sadece herkesin becerebildiği bu şeyler farklı farklıdır.

    • gamze 19 Nisan 2015 #

      aynı durumdayım ve kurtulamıyorum, çıldırcam.

  12. tugba 29 Nisan 2012 #

    Arkadaşlar herkes kendine öyle bir güvensin ki bunu yapacağım bunu edeceğim hiç kimse benimle dalga geçemez, dalga geçerlerse kendimi savunurum veya aldırmam diyeceksiniz. Bir arkadaşımla bu konuyu çok konuştuk, bana dedi ki kendine çok güven ki her şeyi yapabilesin, kimseden utanmaya gerek yok onlar sizden utansın dedi. Azda olsa ben kendime güvendim ama geri kaybettim. Ama bir kağıda kendime güveniyorum diye yazdım, 10 20 30 kere yazdım. Başaracağım biliyorum bu hastalık aileden geliyor. aile sizin yanınızda bağırıyorsa korkak olursunuz kendinize güvenin.

  13. Kemal 26 Mayıs 2012 #

    Merhaba! Ben de içe kapanık olan bireylerden biriyim.

  14. başak 02 Haziran 2012 #

    Ben aşırı derecede içime kapanık biriyim. Ne zaman kedime güvensem birileri beni azarlıyor. İçime kapaıklığım yüzünden doğru dürüst dışarı bile çıkamıyorum. Ne yapmalıyım? Lütfen yardım edin.

    • selin 22 Temmuz 2014 #

      Aynen yalnız benim boyum uzun kilomda ona göre fazla biraz iri biriyim babamdan gelme o da uzun ben farklı olduğumu düşünüyorum insanlar bana bakıp gülüyor diye düşünüyorum sanırım benimki özgüven sorunu.

    • anonim 27 Temmuz 2014 #

      Spora başlamalısın başak iyi gelir.

    • kedicik 11 Ekim 2014 #

      azarlayanı azarla senden hiç bir farklılıkları yok onların başakçım

  15. orhan 10 Haziran 2012 #

    Ben içime kapanık biriyim, insanlarla ne kadar konuşmak istesem de konuşamıyorum, insanlar sanki bana sıkıcı geliyor. Aşırı derecede bunalımdayım stresteyim, içime kapanıklıktan kurtulmak istiyorum.

  16. serpil 10 Haziran 2012 #

    Merhaba arkadaşlar bende içine çok fazla kapanık bir kızım ayrıca 18 yaşındayım ve 90’na yakın bir kilom var üstüne bu da eklenince iyi içine kapalı biri oldum. Dışarı çıktığım zaman insanların gözü bendeymiş gibi hissediyorum. Okulda hocalarımla bile konuşamıyorum. Sürekli yaptığım şeyleri düşünüp ağlıyorum düşünceler hep negatif kendime acıyorum resmen. Örneğin babama biraz sesimi yükseltsem hemen odaya gidip ağlıyorum arkadaşlarım arasında kendimi çok ezik hissediyorum. Evde arada bir güzel giyinir makyaj yaparım derim ki gezmeye giderken böyle yapayım. Gözüme bir kalem bile sürmem hep insanlar ne der diye düşünür dururum. Bıktım artık bundan ne yapacağım bilmiyorum of.

  17. özge 22 Temmuz 2012 #

    Merhaba ben 25 yaşındayım aynen içene kapanık biriyim. Daha dün bunun farkına vardım 5 yaşından beri böyle düşünceli ve olumsuz düşünen biri oldum ve çevre faktörde bunu çok etkiledi. Arkadaşlar başlangıçtaysanız hemen kendinizi toplayın ve daha sonra çok kötüye gidiyor. Benim öyle baş ağrılarım çok çoğaldı kendime kontrol altına alamıyorum her gün sanki ömrümden 5 yıl gitmiş gibi . 25 yaşındayım 35 gibi gözüküyorum. Sürekli kendimle didişik haldeyim olumlu ile olumsuz birbiriyle yarış halinde ama olumsuz tarafım yeniyor. Bana dua edin lütfen.

  18. OĞUZHAN 07 Ağustos 2012 #

    Merhaba ben Oğuzhan, 22 yaşndaym ve hala içine kapanık sessiz biriyim. Yıllardan beri bu var bende, yabancı biriyle konuşmaya başlarken çok heyecanlanıyorum, yanlış sözcük kullanırım diye korkuyorum,bu durumda nasıl kurtulabilirim? lütfen yardım edin.

  19. abdullah 08 Ağustos 2012 #

    Allah yardım etsin, bu durum çok kötü ya arkadaşlar. Bende de var içe kapanıklık kimseye derdimi anlatamıyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum.

    • selin 22 Temmuz 2014 #

      Aynen atlatmamız lazım destek olalım birbirimize :(

  20. Yunus 11 Ağustos 2012 #

    Aynı durum ben dede var şuan 20 yaşındayım ve üniversiteye gidiyorum çevremde çok arkadaşım yok, kimseye gidip de bir soru soramıyorum bir topluluk da herkes bana sen çok sessiz sin diyorlar yani biriyle oturup da uzun uzun sohbet edemiyorum. Hep yenmeye çalıştım ama olmuyor bir türlü tek çare psikoloğa gitmekte buldum ona da çekiniyorum ama gideceğim kafama koydum.

  21. hale 27 Ağustos 2012 #

    Selam, ben içine kapanık biriyim, yani öyle diyorlar. Aslında sürekli konuşmak çılgınlık yapmak istiyorum ama olmuyor, sanki bişey beni engelliyor. Anlayacağınız durumum kötü ama kafaya koydum bu halimden bi an önce kurtulacağım.

    • ömer 28 Ocak 2014 #

      Bende tam senin gibiyim içimde canlı heyecanlı her şeyi yapabilecek bir çocuk kıpır kıpır ama gel gör ki bunu dışa vurmak imkansız gibi geliyor :D Hallderiz heralde ya bakalım.

      • erdem 17 Şubat 2014 #

        Aynı durum bende de var :) sorun galiba bu çılgınlıkların tek başına yapılamaması kafa dengi birileri lazım samimi arkadaşınız oluyor ama tam istediğiniz gibi değil onla da yapılmıyor. Yeni birileriyle tanışmak tanımak ayrı bir sorun etrafta o kadar samimiyetsiz insanlar var ki bazen cevap vermeye üşeniyorsunuz o derece.

  22. ismail 10 Eylül 2012 #

    Bende çok içine kapanık bir insanım insanlarla oturmaktan sohbet etmekten benimle dalga geçtiklerinde karşılık vermekten bile çekinirim. Yüksek sesle konuşmaktan utanırım çevremdeki insanlar duyar diye içimde beni dürtükleyen bir şey negatifliğe itiyor kendi içimde kendimi yiyip bitiriyorum.

  23. emre 13 Eylül 2012 #

    Merhaba ben Emre, 20 yaşındayım doğuştan içine kapanıklığım var bir ortama girdiğimde rahat olamıyorum. Bir kaç kişinin bana bakması bile beni çok kötü yapıyor ne diyeceğimi, nasıl davranacağımı o anda unutuyorum ben bu halimden nasıl kurtulabilirim. Bunu yazarken bile kendi özgüvenimle yazmadım :(( arkadaşların yorumlarına baktım.

    • ayak 19 Eylül 2013 #

      Sosyal ol, bir arkadaşınla samimi ol ve ona de dışarı çıkalım akşam çıkın dolaşın sonra zaten diğer arkadaşlarından da teklif gelecek bunu yapamıyorsun bir psikiyatriste görün eğer görünmezsen hayatın boyunca yalnız ve tek kalırsın.

  24. mustafa 19 Eylül 2012 #

    Merhaba ben Mustafa. Yaşım 26 Hep adından bahsettiğimiz özgüven var ya bende de bir dengesi yok bir gün maşallah tavan yapıp öyle güçlü hissediyorum ki kendimi ama bazen kendimi zayıf aciz belki dokunsalar ağlayacak gibi. Aslında konuşmayı paylaşmayı çok seviyorum lakin kızlarla özellikle hiç beceremiyorum. İçimde fırtınalar kopsa da kimseye açılamadım ve ne komiktir ki şu yaşıma kadar hiç kız arkadaşım olmadı. Üniversite mezunu işim gücüm iyi olmasına rağmen içime kapanıklığı bir türlü üzerimden atamadım. Allah sonumu hayır etsin.

    • yesim 05 Eylül 2014 #

      Bende de aynı durum var.

  25. yunus 26 Eylül 2012 #

    Öncelikle merhabalar,
    Ben Bafra Meslek Yüksek Okulunda öğrenim gören bir öğrenciydim. Dediğiniz sorunları bende çok yaşadım hala da yaşamaktayım. Daha yeni etkilerinden kurtulmaya başladım. Yukarıda da dediği gibi aynada kendimle çoğu kez konuşuyordum, bir gören olsa kesinlikle deli der. Demem o ki bu yaşlarda bu sorunları yaşamanız normal ama aşmak için bayağı bi çalışın derim.Sonuçta hayatta çoğu şey sizin çabalarınızla olur…

    Son olarak;
    Düşüncelerinize dikkat edin-sözleriniz olur
    Sözlerine dikkat edin-davranışlarınız olur
    Davranışlarınıza dikkat edin-karakteriniz olur
    Karakterinize dikkat edin KADERİNİZ OLUR…saygılarımla.

  26. Onur Özkan 27 Ekim 2012 #

    İçine kapanıklık iyidir iyi
    Yerinde ve zamanında konuşursun
    Boş laf söylemez derin düşünmeye başlarsın
    Bir süre sonra kendini ibadete yöneltirsin
    Yalnız kaldığında doğruları düşünürsün
    Bir yerde durduğunda ağırlığını koyarsın
    Öfke bakımından sıkıntı yaşarsın çünkü içinde çok şey vardır
    Dilinin altında çok kelime vardır bunlar daha sonradan edebi şekil alır
    Öyle kötü bir şey değil bir süre sonra kendine şekil verirsin doğru olursun

    • siddiharta 08 Aralık 2013 #

      Heyt be ne güzel yazmışsın.

  27. Onur Özkan 27 Ekim 2012 #

    Derdini anlatamayanlara da Mevlana’nın bir öğüdü vardır;
    Bir abdest alın nefes gibi sonra bir seccade serin ve ağlayın Allah bütün dertlerinizi bilir belki o içine kapanıklık size bir nimettir. Çok konuşup ortalık malı olmazsın içine kapanık olursan.

  28. serhat 05 Kasım 2012 #

    Arkadaşlar, bir kaç yorumu okudum da genelde aynı sorundan yakınmalar, bende bir zamanlar bu stresi yaşadığımı hatırlıyorum. Emin olun bunlar zamanla geçici şeyler bunu bilinç altınıza yerleştirmenizi istemiyorum bu stres dönemlerinde yapılması gereken en güzel şeyin kitap okumak, herhangi bir konuyu araştırmak. Örneğin tarih konusu veya din konusunda gibi.yapılırsa daha yararlı olacağını düşünüyorum. Emin olun bunları yaparsanız insanların size olan ihtiyacının da artığını göreceksiniz. Ayrıca fiziksel olarak da kendilerini ezik hisseden arkadaşlar bence yanılıyorlar çünkü amaç kusur aramaksa emin olun her insanda kusur bulunur. Önemli olan bilgi birikiminizle onu orantılamanız.

  29. fidan 07 Kasım 2012 #

    Arkadaşlar ben çok hayal kuruyorum, yani derste bile. O yüzden arkadaş edinemiyorum, içe kapanık biriyim. Mesela arkadaşlarla sohbet ederken ben hayal kuruyorum onları duymuyorum. Evden çıkmak istemiyorum, yalnız takılmayı seviyorum. Herkes hobi falan edin diyor ama yapamıyorum. Sizce ne yapmalıyım?

    • Ahmed 18 Kasım 2013 #

      İşte bütün sorun bu. Hayal kurmak. Aşırı hayal kurmaktan karşımızdaki ile iletişime geçemiyoruz. Yani gerçekler ile değil de gerçek ötesi ile iletişim halindeyiz hep. Karşımızdaki ile konuşurken bile mevcut durumu değil de geçmişi yada geleceği konuşuyoruz. Elbette onlarda lazım ancak sırası gelince. Beynimiz sadece hayal kısmını çalıştırıyor. İnsanlar ile bir araya geldiğimizde artık beyin gözlerimize intikal edip karşımızdaki insanın gözlerine bakarak gözlerinin güzelliğini karşımızdaki insana söylememiz gerekiyor bir bakıma. Karşımızdaki insanın konuşmasını dinlerken aynı zamanda onun dudaklarını da seyretmek gerekiyor. İllaki hayal kuracaksan yine de karşındaki insanın mevcut durumunu hayal kurabilirsin. Âmâ karşındaki insanın dışında başka şeyler düşünmek gerçekten kötü bir şey. Bizim sorunumuzun kaynağı da bu olsa gerek. Şimdilik bunları düşünebildim.

  30. unhappy 08 Kasım 2012 #

    Merhabalar;
    Bende çok içime kapanığım. Daha 15 yaşındayım, kızım. Liseye yeni başladım. Sınıfta hiç konuşmuyorum. Beni aralarına almak istiyorlar, ben toplumdan kaçıyorum. Kimsenin beni sevmediğini düşünüyorum. Ayrıca birkaç kişi bana laf atınca karşılık vermiyorum, suratına pis pis bakıyorum sadece. “Sensin o!” bile diyemiyorum. Ben 4. 5. 6. sınıftayken çok sıcak bir insandım. Herkes ile arkadaş olmak, kaynaşmak, tanışmak isterdim. Ama kimse beni sevmiyordu. Bende 7. ve 8. sınıfta asosyal olmaya başladım.

    Birinin yanına gidiyordum, konuşmak istiyordum, ama bir türlü beceremiyordum. Şimdi daha iyiyim. Ama sınıfta bir paragraf okurken kekeliyorum, takılıyorum, kelimeler içimde kesiliyor sanki. Adımı bile çok zor söylüyorum. Ayrıca utangacım. Biri benim kalemimi, silgi’mi, “Alabilir miyim?” deyince “Al” diyorum vermeyince istemeye çekiniyorum. Bu durumdan bir an kurtulmak istiyorum. Yemekhanede bile yalnız yemek yiyorum. Bir arkadaşım var. O da benim gibi. Onun ile takılıyorum. Ama o gelmediği zamanlar çok sıkılıyorum. Sizce ne yapmalıyım? İlerde böyle olmaktan çok korkuyorum. :(

    • Ali 18 Kasım 2013 #

      Arkadaşlarının gözlerinin içine bak gözlerindeki güzelliği gör. Arkadaşların senin ile konuşur iken kardeşinmiş gibi dinle onları.

  31. nurettin 09 Kasım 2012 #

    bende içine kapalı biriyim, kimseyle konuşamam ama belli etmem. Kimseyi beğenmiyor ayağı yaparım . Bazende hoşuma gidiyor bu halim.

  32. öğrenci 15 Kasım 2012 #

    Merhaba, ben öğrenciyim. Hiçbir zaman konuşkan, hayata enerjik bakan birisi olamıyorum. Arkadaşlarım hep baha pasif ya da içini kapanık diyorlar. Konuşmak istiyorum ama olmuyor, diğer arkadaşlar gibi olamıyorum. Kendim olmak istiyorum ama kendimi de insanlara karşı pasif, içine kapanık yansıtıyorum ve bu durumdan kurtaramıyorum kendimi.

  33. yaş 18 23 Kasım 2012 #

    Yaşım 18, erkeğim, lise bitti dershaneye gidiyorum. Baskın bir kişiliğim var, her derste sohbet muhabbet, espri..Kızlara karşı konuşkan (dostluk manasında) arkadaş ortamında da gayet otoriterimdir, gidilecek yeri falan ben ayarlarım. Fakat iş sülaleye gelince ağzımı bıçak açmaz. Teyzem evimize geldiğinde en fazla hoş geldin çıkar ya da çıkmaz ağzımdan. Ailede bir tek soru sorarlarsa konuşurum. Dershane öğretmenlerimle rahat olduğum kadar ailemle bile rahat değilim problem nedir?

  34. Ömer Can 24 Kasım 2012 #

    Aynı sorun bende de peydah olmuştu bir zamanlar. Sürekli kendimle çatışırdım içim içime sığmazdı. Bzen öyle şiddetli hale girerdi ki kendimden nefret ederdim . Tabi bu durumların çevremle ilişkilerimi nasıl etkilediğini bir ben bilirim. Artık her gün birbirinin kopyası gibiydi, her gün ruhumla şiddetli savaşlar. Yine birbirinin kopyası bu günlerden birinde gece kendimle münakaşa ederken içimdeki zehri boşalttım gözyaşlarımla . Gönül gözümü ilk defa beni kendimle sınayan Allahıma çevirdim . Aslında bütün bu sıkıntıların bana birer lütuf olduğuna o an kanaat getirdim. mutsuzlukla akan göz yaşlarım bir anda mutluluk gözyaşlarına dönüştü . kendinizi Allahın dostluğuna bırakın. Allahı sevin ve onun sonsuz sevgisini hissedin .. bakın o zaman nasıl herşey yoluna giriyor. O ihlasın doruklarına tırmanın. Siz onu severseniz o da sizi sever. Bunun mükafatı olarak da siz kendinizi seversiniz. Kendinizi severseniz şaha kalkarsınız. Etrafından beklediği değeri kendinize vermezseniz ne yazık ki kendinizi yaşarken öldürmüş olursunuz. Ama önce öz saygıyı kendinizden mahrum etmeyin.

  35. Ömer Can 24 Kasım 2012 #

    Sevgi yaradanın yarattığı en yüce duygudur. İlk adımınızı sevgiyle atın. Buradan kastım kendinizi canı gönülden sevmek. Kendinizi sevebilmeye başardıysanız hayatı da seveceksiniz. E, bu hayat denilen yol tek başına inzivaya çekilmekten ibaret olmadığına göre diğer insanlarla irtibata geçmek icap eder. Sevgi hayat köprüsüne atılan ilk adımsa bu yolda yürümek için atacağınız diğer adımlar ilim olacaktır. Hayatı anlamaya çalışın. Merak edin araştırın okuyun öğrenin anlayın. Şunu bilin ki bildiğiniz kadarsınız. Bilmeden bu köprüden adım atamazsınız. Bildikçe öz güveniniz sağlamlaşacaktır. Bir düşünün kendine güvenen insanı kim susturabilir ? Kendisi bile engel olamaz buna. İnsanlar muhabbet ettiğinde içiniz içinizi yer bildiğiniz zaman o muhabbete dalmak için. Hiç bir şeyle ilgilenmemenin bir hiçlik olduğunu anlayan insanlar her şeyle ilgilenirler. Velhasıl Kelam Kur’an-ı Kerimde de buyrulduğu üzere kendinizi Allah’ın adıyla sevin. Daha sonra İlimle kendinizi aşın. Kalp ve aklınız varsa ruhunuzu inancınızla besleyin. Bu söylediklerimi yabana atmayın. Bu içe kapanıklık passivize depresyon vs. halleri ben misliyle yaşadım. Çaresi olmayan haller değil bunlar. Çaresi de sizsiniz. Rahat olun ve gönlünüzü esen tutun.

  36. ekrem 13 Aralık 2012 #

    Öncellikle yüce allah herkesin yardımcısı olsun. Benim hayatım gerçekten çok garip, öncellikle ilkokul yıllarında çok içine kapanıktım öğretmenim bile diyordu annemlere çocugunuz çok içine kapanık diye sonra ortaokul yıllarına geçtim yine aynı devam ettim ve sonra kendimi iyice öyle kabul ettim. Lise 1 ve 2 de sıfırdan başlamak istedim ve yine kendimi aşamadım ve lise 2 de sınıfta kaldım. Sonra hayat benim için tekrar başladı, kaldığım sene lise 2 den tekrar devam ettim yeni arkadaşlıklar yeni dostluklar. Herşey süperdi, iyice açıldım ve sınıfta bütün yeteneklerimi konuşturdum, kimseden çekinmiyordum artık ve sınıftan herkesle konuşurkken rahattım. Ama gel gelelim lise yılları bitti ve üniversite’ye geçtim ve orda tekrardan içime kapanmaya başladım bir kaç kişiyle muhabbetim var ama onlarda pek sarmıyor. Ne güzel lisenin son yıllarında herşey güzelken üniversiteye’ye geçince tekrar geriye sarmaya başladım ve bu durum beni çok üzüyor. Ama gerçekten çok samimi oldugum kişilerin yanında gerçekten kendime güvenim oluyor ama yeni girdiğim ortamda kendime güvenimi tamamen kazanamıyorum.

  37. gizem 14 Aralık 2012 #

    Merhaba bende içime kapanık bir insanım. Daha önceden bunu belli etmemeye çalışırdım dua ederdim ve yenerdim ama insanların iki yüzlülüğü, vefasızlığı vb. şeylerle o kadar sınandım ki artık yenemiyorum. Evlendim ve ailemden uzak bir yerdeyim, işimden de çıktım, yapayalnızım kimseyle görüşmek bile istemiyorum. Aşırı heyecan yapıyorum ve ellerim titriyor. Beynimde bitiyor biliyorum titreyeceğim, heyecanlanacağım diye içimden geçtiği an yaşıyorum bunları. Kendimi sevmiyorum ve değer vermiyorum bundan kaynaklanıyor sanırım. Nasıl kurtulacağım bilmiyorum. insan kendinin doktorudur, ama başaramıyorum artık.

  38. nameless 15 Aralık 2012 #

    O kadar içine kapanık biriyim ki buraya mesaj bile yazamıyorum. Bir kaç sefer yazıp sildim, düşündüm, düşündüm, göndersem mi göndermesem mi diye, o kadar çok düşündüm ki bir kendine güven bir self confidence sorma gitsin. Ama gerçekten bende de bir içine kapanıklık hali var hayırdır inşallah. Üniversitede okuyorum hala biriyle konuşurken kısa tutmaya çalışıyorum, bazende terliyorum, bazen düşünüyorum, bazen düşünmeden konuşuyorum, bazen hiç konuşmuyorum, bazende aynaya bakıyorum kendime güven gelsin diye ama aynada kendimle konuşamıyorum. Neyse lafı kısa tutayım burada her zamanki gibi belki sıkılırsınız okursanız.

  39. azra 27 Aralık 2012 #

    Merhaba arkadaşlar, ben 8.sınıf öğrencisiyim ve kendimi bildim bileli utangacım. Şöyle ki okulda konuşkanımdır, derse katılırım arkadaşlarımla muhabbetim iyidir.Ama dershaneye gelince derse katılmam arka sıralarda otururum kimseyle de konuşmam konuşsam bile sohbeti ilerletemem, teneffüslerde dışarı çıkmam ben dershanede 1.sınıftayım bana oradaki çocuklar çok bilmiş geliyor mesela bizim sınıfımızda x diye biri var her konuya bilmese bile atlıyor ama ben öyle olamıyorum öğretmen dersi anlattığında burası nasıl oldu diye soramıyorum çünkü insanlar ne der benim hakkımda ne düşünür rezil olur muyum diye korkuyorum. Ama okulda hiç böyle bir problemim yok.Ama ben dershanede de okuldaki gibi olmak istiyorum bunu aşmak istiyorum lütfen yardım edin bana çok zor durumdayım.

  40. özlem 03 Ocak 2013 #

    Merhaba bende 10.sınıf öğrencisiyim. Bende utangacım biriyle konuştuğum zaman onlar hep benim sözlerimi yarıda kesip başkalarını dinliyor. Bende kendimi ifade edemiyorum. Hani onlar beni dinlemiyor ya bende sözlerimi hep kısaltarak konuşuyorum. Çünkü zaten konuşsam onlar dinlemeyeceğine göre bende kısa konuşuyorum. Derslerime gelince aslında derslerim iyi ama başkaları beni dinlemediği için bu derslerime yansıyor. Sessizim. Matematik dersinde iyiyim. Ama içine kapanık olduğum için derste parmak kaldıramıyorum buda öğretmenin benden şüphelenmesine yol açıyor ve başka sınıflarda benim hakkımda diyor ki bir tane kız var matematikten 88 aldı ama sanki otele gelmiş boş boş oturuyor ve bu durum beni üzüyor.

  41. Unhappy 07 Ocak 2013 #

    Benim durumumu anlatmak istiyorum. Önceden anlattım, ama yine yazmak istedim. 16 yaşıma yeni girdim. Cinsiyetim kız. Lise 1’deyim. Biraz içine kapanığım demek isterdim ama benim ki ileride bir durumda. Aslında suçlamak gibi olmasın ama annem yaptı bunu bana. Ben 3, 4, 5 yaşlarındayken komşumuz vardı yan apartmanda. İki tane kızları vardı kadının. Annem başıma bir şey gelmesin diye onların yanına bile götürmüyordu beni. Bende hep tek takılırdım. Hep düşünürdüm. Bebeklerle oynardım, o derece. Sonra anaokuluna hazırlığa gittim. Orada kimse beni istemiyordu. Neden, bilmiyorum. Sevmiyorlardı beni. İstemiyorlardı. Bende hep tek takılıyordum yine. Yemekhane’de yemek yemezdim. Kafamın içinde hep düşünürdüm. Kafamın içinde biri olduğunu düşünürdüm. Onun ile konuşurdum içimden. Sonra ilkokula başladım. Beni orada da sevmiyorlardı. Nefret bile ediyorlardı. Hatta şöyle bir konuşma bile geçti. Bir kız “Bu sınıfta sadece Unhappy olsa kendi kendime konuşurum, ama yinede onun ile konuşmam.” dedi. İsmimi söylemiyorum. Belki okur, anlar. O yüzden lakabımı söyledim. Böyle dedi işte. Sonra ben 4. sınıfta başka bir okula geçtim. “Belki beni severler.” diye düşündüm. Ama orada da sevmediler beni. Bir arkadaşım oldu. 5. sınıfta sattı beni ama. Sonra ben 6. sınıfta iyice asosyal olmaya başladım. Annem ile bir Cafeye gitmiştik. Cafeden içeri girmedim. “Kızım gelsene!” dedi. “Girmeyeceğim, herkes bana bakıyor.” dedim. 6. sınıftayken iyice sinirliydim zaten. Sonra kendime söz verdim. Artık sosyal, girişken, atılgan olma zamanı diye düşündüm. Ve 2. döneme öyle girdim. Herkese selam veriyordum, konuşmak istiyordum. Benim saf halim işte. Liseli kızların yanına gittim. Abla olarak bana yol gösterirler dedim. “Nasılsınız, sizin ile tanışabilir miyim?” dedim. Biraz konuştuk. İçlerinden biri acımasızca “Yürüsene işine! Defol git, geri zekalı!” dedi. Ve o andan sonra yine içime kapandım. Beni kimse sevmiyor! Dedim! 7. ve 8. sınıfta hiç konuşmadım. Hoca bir şey söylerse bile “Evet, öyle hocam.” diyordum. Bir arkadaşım vardı. Ama o’da hep bana “Asosyal hayatından memnun gibisin. Dost acı söyler. Öylesin işte.” deyip kalbimi kırıyordu. Sonra ben liseye geçtim. Hayatım iyi oldu. Ama yine içine kapanığım. Hala… Kurtulamıyorum. İnsanlar benim üzerime geliyor. Neden, bilmiyorum. Daha iyiyim şimdi. Sadece ben içimi dökmek istedim. İnşallah bu yazımı okur, beni anlarsınız. Hayat çok zor…Unhappy…

  42. Atak olmak 31 Ocak 2013 #

    Merhaba arkadaşlar. Gördüğüm kadarıyla herkes içini dökmüş. Aslında içinizi döküyorsanız içine kapanık biri değilsinizdir. İçine kapanık biri içini asla dökemez. Ailesine bile zar zor söyler. Herkesin en büyük sıkıntısı şu;
    “Herkes bana sessiz diyor. Hep bana (Neden hiç konuşmuyorsun?) gibi sorular soruyor.” diyorsunuz. Haklısınız, zor… Ama ben bunu bir diyalogla anlatmak istiyorum. Hem sizi güldüreceğim, hemde belki rahatlarsınız.

    + Sana bir şey sorabilir miyim?
    – Bana mı?
    + Evet, sana!
    – Tabi ki… Seni dinliyorum.
    + Sen neden hiç konuşmuyorsun?
    – Ben mi?
    + Senden başka susan var mı?
    – Canım istemiyor.
    + Ama bir nedeni olmalı… Söylesene!
    – Sen niye hiç susmuyorsun?
    + Sen benim soruma cevap ver! Neden hiç konuşmuyorsun?
    – Bırak’ta gözlerimiz konuşsun…
    + Alla Alla! Bırak romantik olmayı! Soruma cevap istiyorum! Neden hiç konuşmuyorsun? Dilini filan mı yuttun?
    – Allah herkese sussun diye bir ağız, dinlesin diye iki kulak vermiş.
    + Ama eğer konuşmak diye bir şey olmasa kimse bir şey dinleyemez! Neden hiç konuşmuyorsun?
    – Benim laflarım senin kulaklarına iki beden büyük gelir…
    + Bak, doğru konuş! Zaten sessizsin! Sana bir çakarım ömür boyu konuşamazsın! Söylesene kardeşim! Neden hiç konuşmuyorsun?
    – Pardon dinlemiyordum. Araba geçti’de. Buyur? Bir şey mi dedin?
    + Cevap ver cevap! Neden hep suskun’sun? Neden hiç konuşmuyorsun? Cevap bekliyorum!
    – Garip sorularınla tükettin şu kısacık ömrümü!
    + Neden hiç konuşmuyorsun? Söylesene! Geçmişte bir şey mi yaşadın?
    – Bir daha oyuna gelmem!
    + Neden susuyorsun?
    – Ananı’da al git!
    + Neden susuyorsun?
    – Hastasıyım şu nedensellik takıntının…
    + Söylesene! Neden susuyorsun?
    – Sen sor diye!
    + Soruyorum işte!
    – Bir git işine! Ağzımı bozma benim!
    + Aman! Senin ile mi uğraşacağım? (Gider.)
    – Oh be! Kurtulduk deliden! Geveze etti beni de! Tövbe tövbe!

    Umarım beğenirsiniz… :)

    • serenay 12 Haziran 2014 #

      :-) :-) :-) :-) :-)

    • yesim 05 Eylül 2014 #

      Beğendim :)

    • Elif 19 Mart 2015 #

      Ben 37 yaşındayım.Kendimi bildim bileli içe kapanığım.Önceden pek sorun olmuyordu, ama artık bu halimden kurtulmak istiyorum.Yakında resim kursuna başlayacağım.Belki bir faydasını görürüm.İnsanlarla konuşmak için kendimi çok zorluyorum.Soru falan soruyorum bu durumu aşmak için ama yinede bir türlü çemberimi kıramıyorum.Eşim çok sosyal biri beni de sinir ediyor.Şöyle yap böyle yap diye… Kendimi hem evde hemde dışarda ezik buluyorum.Huzur bulamıyorum.

  43. Ender 03 Şubat 2013 #

    Merhaba arkadaşlar benim yaşım 18 bende de yorumlardaki sıkıntılar mevcut. İçime kapanığım sınıfta pek kimseyle konuşmayı sevmem özellikle kızlarla. Sıra arkadaşımla ve birkaç kişiyle samimiyim. Pasif görünüyorum kendime gereken değeri vermiyorum. Lise 1de teşekkür belgesi aldım ama hak etmediğimi bile düşündüm. Kendi değerimin farkına varamıyorum ailem beni eziyor diyebilirim özellikle annem sürekli olumsuz yanlarımdan bahsediyor. Yakınların yanında bile gerekli gereksiz muhabbetim geçiyor ve onurum zedeleniyor. Bu yüzden sürekli hayaller kuruyorum. Ailemden ayrı yaşadığımı hayal ediyorum v.s. Şimdiye kadar 1 defa kız arkadaşım oldu oda çocuk yaşta diyebilirim onu bile kız teklif etmişti düşünün halimi. Arkadaşlarla muhabbet ederken bana sessizsin diyorlar aslında ortamı bulursam konuşuyorum. 1-1 konuşmalarım daha iyi diye düşünüyorum arkadaş çevresinde bir sey dediğin zaman kimse dinlemez vs o durumdan nefret ediyorum ve kendime kızıyorum kendime diyorum ki bu pasifliği atacam üzerimden ama olmuyor. Ailem fiziğimle ilgili sürekli konuşur hale geldi. Günde en az 3-4 defa bahsi geçiyor ve moralim bozuluyor boyum 1.75 kilom ise 83 filan aslında o kadarda kötü değilim diye düşünüyorum. Arkadaşımla okula giderken senin fiziğin iyi senin gibi olmak isterdim dedi(bunu diyen arkadaşım normal kiloda birisi) kalıplısın filan dedi bende seviyorum aslında yada alıştım da diyebiliriz. Ama ailem sürekli bahsini açınca moralim bozuluyor. Çok sinir ediyorlar. Bazen baskın kişilikleri olduğu için tartışma sırasında bastırmaya calışıyorlar ama coğu zaman başarılı olamıyorlar. Ama arkadaş çevresinde bir şey yok diyen olsa pek savunabileceğimi düşünmüyorum. Arkadaşımla konuşurken sen aslında eğlenceli birisin konuşsan demişti bende öyle olduğumu düşünüyorum. Okulda çok farklı bir hal takınıyorum sanırım bir arkadaş annesiyle tanıştırırken öyle dedi. Sanırım haklı ama değişmek istiyorum. Mesela bir dükkana girip kupon yatıramıyorum çekiniyorum nedendir bilmiyorum. Mesela gazete alacağım göremedim gazeteyi bu dergide olabilir içeri girip soramıyorum ama bu durumlarda kendime bunu başarırsam ödlü vereceğim diyorum. Öyle biraz cesaret topluyorum. Önerilerinizi bekliyorum.

  44. kezi 06 Şubat 2013 #

    Arkadaşlar gerçekten çok ciddi bir konu bu konuşamamak bir şeyleri rahat anlatamamak bende 1 yıldan beri bilinç altı terapisine gidiyorum bu sorundan kurtulmak için eskiye göre kendimi gerçekten iyi hissediyorum ama hala bir tutukluk var ama sıkılmadan aşmaya çalışıyorum bu sorunu yapacağıma da inanıyorum hayalimdeki kendime ulaşacağıma eminim bu arada reikiyi de tavsiye ederim Allah yar ve yardımcımız olsun.

  45. Slayer 07 Şubat 2013 #

    Ben 15 yaşındayım lise 1 e yeni başladım. Benim sorunumda sizlerle aynı daha doğrusu ben ailemle gayet rahatça muhabbet edebiliyorum ama dışarı çıktığım arkadaşlarla konuşamıyorum acaba laf atsam arkamdan konuşurlarmış bir şey derler mi diye sürekli düşünüyorum. Markete gittiğimde bilmediğim seyi sormaya korkuyorum bu ürün nerde filan diyemiyorum. Kendime güvenim nerdeyse sıfır denebilir. Benle dalga geçildiğinde sadece gülüp geçiyorum ağlanacak halime resmen gülüyorum. Lakap her okulda takan vardır ben istemiyorum arkadaşlara söylemek istiyorum ama ne derler ne olur söylersem diye sürekli düşündüğümden bir şey diyemiyorum. Derste bildiğim soruları yapmak istiyorum ama parmak kaldırırsam arkamdan konuşurlar gibi şeyler aklıma geliyor ne parmak kaldırabiliyor nede başka bir şey okuldaki ortamlar güzel oluyor bende konuşmaya katılmak istediğim an ya kekeliyorum yada içine kapanıklığım yüzünden laf bile atamıyorum hoca su metni tahtanın önünde oku dese okuyamadan rezil olur otururum sırama. Başka kişilere bakıyorum ne rahatlar hocayla arkadaş gibi muhabbet ediyorlar otobüste tanımadıkları kişiye laf atıp yol boyunca konuşuyorlar şoförle bile muhabbet eden var. Okulda kimseyle konuşamadığım için öğretmen anneme arkadaşlar bana sürekli suskun lafını affedersiniz resmen sokuyorlar. Bende üzüntümden daha da içime kapanıyorum arkadaşım var bir tane çok iyi anlaştığım çok güzel muhabbet ediyor ama başkasıyla edemiyorum. Bende herkese selam verecek cesareti okulda arkadaşlarla konuşmayı öğretmenle şakalaşmayı havadan sudan konuşmayı çok isterim ama bu sorunu bir hallede bilsem hayatim çok renkli olacağım ama olmuyor sizin bir çözümünüz varsa söyleyin belki işime yarar.

  46. kbra 07 Şubat 2013 #

    Bende sizin gibi içime kapanığım. Sınıfta tek bir tane arkadaşım var onunla bile konuşmuyorum bazen. O da hep söylüyor neden sessizsin diye ona cevap veremiyorum ama cevabını biliyorum onlarla konuşacak kelime bulamıyorum ve yanlış bir şey söylersem alay ederler diye korkuyorum zaten her şeye pis pis sırıtıyorlar bu yüzden kimseye kendimi ifade edemiyorum. Arkadaşım tüm sınıfla konuşuyor ama ben kimseyle konuşamıyorum çok kafamı kurcalıyor bu durum ailemle bile paylaşamıyorum lütfen bir çözüm yolu söyleyin bana.

  47. Slayer 08 Şubat 2013 #

    Kbra sana katılıyorum aynı sorun bende de var millet zaten dalga geçmek için yer arıyor bunu da bize kolaylıkla yapıyorlar ne cevap verebiliyoruz ne de başka bir şey.

  48. Nurettin 20 Şubat 2013 #

    Bende içime kapanık ve utangaç biriyim. Hoca soru sorduğunda yavaş yavaş gerilip terlemeye başlıyorum :) Mesela kuleden bir şeyler alıp sırada beklemek para üstü beklemek o anda ciddi durup alıp çıkıyorum. Rahat nefes almadığımdan sürekli esneme geliyor bir an rahatlama oluyor ve insanların gülünç yönlerini düşünüyorum. Yenmek için uğraştım ve başarmak o kadarda zor değilmiş. Her gün form doldurdum iyi hissetmek kitabının çok faydası oldu. Durum, Otomatik düşünce, mantıklı düşünce diye yazdım ve duruma tek başıma kantinden yemek yemek. Otomatik düşünceye herkes bana bakacak, yemek yerken ağzımın kenarına yapışacak. Mantıklı düşünceye rahatça aldım ve kimseyi umursamadım büyütecek bir şey yokmuş acıktım ve aldım bu güzel bir şey. Bunları her gün yaptım ve faydasını gördüm öneririm. İnsanların aklını okuma gibi bir yeteneğim yok insanlar her şeyi düşünür bizde düşünüyoruz ama asla utangaç olduğumu düşünmüyorlardır nasıl arkadaş olurum veya ne kadar yakışıklı olduğumu düşünüyor olabilirler. Sadece olumlu şeyleri düşünmem kendimi sevmeme yararı oluyor ve güvenimde artma olduğunu hissedebiliyorum. Eve misafir geleceği zaman süslenip iyi görünmeye çalışırız bence kendimizi de öyle karşılamalıyız derste parmak kaldıracağım, Evet! Bunu yapabilirim ve kaldırıp soruyu cevapladım. Aldığım zevk paha biçilemez. Utangaçlığımdan da adım adım kurtulurum ;-)

  49. hakan 04 Mart 2013 #

    Ne kadar yürürsen yürü yürüdüğün yol kadar güçlü yürümediğin yol kadar zayıfsın.

  50. henriette 20 Mart 2013 #

    Bende 15 yaşındayım liseye daha yeni başladım sizin gibi içine kapanık biriyim. Bu sürekli kafamı kurcalıyor ne yapsam kurtulamıyorum çok zor bir durum sürekli içime atıyorum bazen annemle paylaşıyorum ama yine de değişemiyorum. Sanki evdeki ben dışarıda bambaşka biri oluyor. Bazen kendime güvenim geliyor ve kendimi gayet iyi hissediyorum ama bu hal sürekli değişiklik gösteriyor. Okuldakiler de sizde olduğu gibi hep aynı soruları soruyorlar. Bu da kendimi daha da kötü hissetmeme neden oluyor. Bu durumu ancak bilen anlar sınıftakiler ve diğer yakınlarım bana moral verecekleri yerine çok abes ve normal olmayan bir şeymiş gibi davranıyor. Biriyle konuşurken bile çok heyecanlanıyorum rahat olamıyorum aklımdan olumsuz düşünceler geçiyor ve bu da sesime yansıyor. hatta bazen çıkan sesin kendime ait olduğuna bile şaşıyorum. Ama evde tanıdıklarımın, en yakınlarımın yanında daha iyiyim ve gerçekten kendimim. Dışarıda veya okulda ise tam tersi bir türlü kendim olamıyorum. başkası gibi davranıyorum gerçek ben gibi davranmak istiyorum her yerde ama olmuyor bir türlü yenemiyorum arkadaşlarım bu durumda kendini bir şey sanıyorlar bazen pis pis sırıtıyorlar benim hakkımda arkamdan konuştuklarını bile düşünüyorum bazen kendimi bu herkesin başına gelebilecek bir şey, nasıl biri olacağımızı huylarımızın nasıl olacağını karakterimizi ve kişiliğimizi önceden belirleyemeyiz ki diyerekten kendimi teselli ediyorum. Sınıfta notları en yüksek olan da benim ama öğretmenlerime karşı kendimi ifade edemiyorum, Cana yakın ve konuşkan olmamamdan dolayı da karneme ve sözlülerime davranış notu olarak etki ediyor. Öğretmenlerim de zeki ve iyi biri ama içine kapanık diyorlar ama Allah razı olsun bazı hocalarım beni anlıyor. İnşallah bu durumdan hepimizde kurtuluruz Allahın izniyle. Arkadaşlar psikiyatriste gidip gitmemek konusunda kararsızım yardım edin. Önerilerinizi bekliyorum.

    • irem 23 Mayıs 2017 #

      Sanki beni anlatmışsın, aynı şekilde benim de sesim değişiyor sonra niye sessiz konuşuyorsun oluyor. Senin sesin gerçek mi biraz yüksek sesle konuş, canlı ol, uyanık ol vb özellikle birilerini örnek göstermeleri çok sinir bozucu oluyor. Allah bize yardım etsin ve sabır versin umarım bizi anlayan kişiler karşımıza çıkar.

  51. Taryel 02 Nisan 2013 #

    Benin yaşım 17 ve bende içime kapanığım, hiç bir kızla konuşamıyorum, arkadaşlarım arasında hep ayrı kaldım. Bana yardımcı olum. Her şey küçüklükten beri başladı. İlk önce Allahtan yardım istiyorum sizden de. Bana ayakta kalmam için kendimi kaybetmemek için Allahu Tealaya sonsuza dek inancımı kaybetmemek için yardım rica ediyorum.

    • Ömer 19 Kasım 2013 #

      Sosyallik seviyesi çok iyi olanlar senin yaşadıklarına bir gün bile dayanamazlar. Ama sen yıllarca dayanabilirsin. İşte senin artı tarafında bu. Yani birilerinin de bu zor görevi taşımaları gerek. Herkes aynı meslekten olamayacağı gibi herkeste aktif iletişimci olamaz. Birilerinin de havadaki enerjiyi toprağa vermesi gerekir. Yoksa hava hep gergin olurdu. Yani senin suskunluğun senin pasifliğin havanın yumuşamasına sebep oluyor. Yoksa her önüne gelen şelaleler gibi coşsaydı bu dünyada yaşanır mıydı.

  52. İçe dönük 10 Nisan 2013 #

    Anlayamadığım soruları soramıyorum. Anket yapıldı sınıfın en yalnızı ben seçildim. Yarışmalara katılmıyorum 1. olup kürsüye çıkarım diye çıkarsam titriyorum çünkü. Sırada andımızı okuyacağız eda denen kız sen neden konuşmuyorsun diyor.N eden konuşayım ki? diyorum. Oda küçümser gibi bakıp arka sıraya geçiyor. Bıktım artık yaşamaktan! Ölsem de kurtulsam diye düşünüyorum bazen :( Bu içe dönüklüğümün sebebi nedir arkadaşlar?

  53. merve 16 Nisan 2013 #

    Arkadaşlar içe kapanıklık çocukluktan aileden vs geliyor bunu aşmak çok zor. Ben 24 yaşında bir kızım uzun yıllardır çok içime kapanık çok sessiz bir insan oldugumun farkındayım. Çevremdeki insanlar da bunu söylüyor tabiki. İnsanlarla uzun uzun sohbet edemiyorum yakın arkadaşlarım hariç. Yeni bir ortama girdigimde bana da çok sessizsin neden hiç konuşmuyorsun vs diyorlar. Üniversite mezunuyum bunun eğitimle sosyal çevreyle falan aşılacak bir sorun olmadıgını da görmüş oldum. Yani çok zor arkadaşlar insanlarla iletişim kuramamak. Bir insan sizi uzaktan görüyor beğeniyor tanımak istiyor fakat oturup biraz konuşunca daha doğrusu siz konuşamayınca sıkılıyor vazgeçiyor bu gibi durumları ben çok yaşadım. Psikolojık yardım almak tek çare sanırım çünkü insan kendi kendine aşamıyor bunu. Allah hepimizin yardımcısı olsun.

    • mesut 26 Eylül 2013 #

      Amin. Allah sonumuzu hayır etsin. Kendimi böyle anlatamazdım herhalde :)

  54. esra 18 Nisan 2013 #

    Benim yaşım 17 bende içine kapanık biriyim. Benim sıkıntım ise arkadaşlarımda bazıları benim hatalarımı bulup sürekli dalga geçiyorlar. Kimse benimle pek samimi olmuyor. Normalde iyi biriyimdir. Ben çok alıngan ve çok duygusal biriyimdir. Okuldaki arkadaşlarım beni tam tanımıyorlar, okuldayken çok sessiz biriyimdir. Sessiz olmamın ise 5 sınıftayken en iyi arkadaşım ve bizim eski evin karşısında oturuyorlardı, o olduğu zamanlar içine kapanık biri değildim, ta ki en iyi arkadaşım başka bir yere taşındılar ve ben arkadaşımı 11 sınıfa kadar göremedim. O gittiğinde beri iyi arkadaşlıklar kuramadım. O dönemlerde bizim eve bilgisayar alındı ve doğru dürüst arkadaşım olamadı. 11 sınıfa kadar sürekli benim kalbimi sürekli kötü sözler söylendi arkadaşlarımdan. Kendime güvenimi kaybettim. Kimseye derdimi anlatamadım. 9 sınıftayken okul derslerim kötüydü. Karneme 5 tane zayıfım geldi, ailem zayıf almamı istemiyordu. Çok stresli bir yıl geçirmiştim ve sonunda 5 tane dersimden geçtim. 10 sınıfta da biraz zorluklar yaşadım ama yinede azimli olduğundan her şey iyi hale geldi. Şuan 11 sınıftayım. Bu sene 2 seneden beri arkadaşımla aram sanki biraz bozuldu, benimle pek az ilgileniyor. 10 sınıftayken çok iyi arkadaştık. Bu sene sınıfta yerlerimiz değiştirildi. Ben daha çok başkalarıyla ilgileniyor. Kendimi okuldayken yalnız hissediyorum. Ama dershanede herkes beni çok seviyor. Akraba çevresinde ise kuzenlerimle sürekli film izleriz, yani kuzenlerimi seviyorum sadece birini sevmiyorum. Önceden iyi olan kuzenim şimdi benim arkamdan dedikodu yapıyor, telefonuma gizli numaradan sapık rolü yapıyor daha başka şeylerde yapıyor ama anlatmayım. Kendisi 2 yüzlüden fazlası. Herkese kendini iyi gösterir. Paragöz biridir. Dalga geçmede üstüne yok, kendini beğenmiş biridir. Ben güzel bir ceket aldıysan o daha güzel alıp hava atar herkese.. Ama ben yinede onu seviyorum nedense. Bazen iyi biride oluyor ama kötü haline göre göre gün geçtikçe sevmemeye başladım…. Neyse okulda ise bu ara çok çalıştığım dersten bile düşük not aldım. Matematik ten ilkez 80 almıştım, okuldaki sözlüden 95 aldım. İkinci sınava çok çalıştım ama 48 aldım, notumu düşürdüm, o yetmezmiş gibi felsefeden 13 alınca dahada psikolojim bozuldu, sözel derslerim normalde iyidi ama felsefe sınavında nasıl bu aşırı derecede düşük aldığımı anlamadım. Bu aralar sürekli sınav stresi yapıyorum. Akşamları odamda sessizce ağlıyorum. Bu sene teşekkür belgesi almak istiyorum, ama felsefe ilk sınavım kötü olduğundan teşekkür alma ümidim azaldı. Bugün coğrafya sınavı oldum. Sınavım iyi geçti. Ama sınava giren herkes aşırı derecede kopya çektiler. Bu yandan moralim bozuldu, hak etmedikleri notu alacaklar. Ben kopya çekmeye yeltenmedim. Ama bu moralimi çok bozdu, bütün sınavlarda kopya çekiyorlar, çok haksızlık. Ben çalıştığım halde yapamıyorum. Sınıfta çok konuştukları halde sözlü notu fazla alıyorlar. İnsana en büyük haksızlığı burada oluyor . İstediğim notu alamayınca moralim sürekli bozuluyor. Sınıf arkadaşımın bana şunu demişti, sen çalıştığın halde neden bu kadar düşük alıyon demişti, ben düşük alsam o dersi tekrar çalışmam demişti. Ben mecbur sınavlardan iyi almam lazım en büyük hayalim ana sınıfı öğretmeni olmak istiyorum, bunun için bu aralar gayret edip zayıflarımı düzeltip hayalimi gerçekleştirmek istiyorum.. Bu nedenle sınavlardan iyi not almam lazım. Bana yardım ederseniz sevinirim çünkü kimseyle içimdeki düşünceleri paylaşamıyorum.

  55. bound 29 Nisan 2013 #

    Ben 19 yaşındayım lise 1 e kadar her şey güzeldi çevrem tarafından imrenecek örnek alınacak biriydim 9. sınıfım çok güzel geçti çok mutluydum ancak 10. sınıfa geçtiğimde içime kapanıklık başladı sürekli kavga ediyordum milletle 1 veya 2 arkadaşım vardı 44 kişilik sınıfta onlarda sürekli dalga geçen tiplerdi derslerimde gayet başarılıydım hocalarda sorunum yoktu taktir alacak durumdayım fakat lise hayatımın sonuna kadar içime kapanık biri olarak yaşadım şu an yine aynı kişilerle arkadaşım ama hepsi menfaatçi işi düştüğünde arıyor sonrasında tanımıyor bile, ben hiç onlara ters tepki veremiyorum bir şey deseler gülüyorum yüzümde maske varmış sanki önceden böyle değildi neden bu durum içinden çıkamıyorum bence bu olay ergenlikten gelen ama ben ergenliği bitirdim çünkü 19 bitiyor 20’ye giriyorum sanırım bu şey ergenlikten kalan bir davranış bozukluğu Allah hepimizin yardımcısı olsun.

  56. Gamzegül 12 Mayıs 2013 #

    Ben gerçekten içe kapanığım ve bu çok kötü bir durum. Hiç iyi hissetmiyorum. Bundan da en kısa zamanda kurtulacağım inşallah yoksa bana zararı gittikçe büyüyor. Hayatımı yaşamıyorum. (hayatını yaşamak derken: Ufak bir eğlence ama ben bundan kendimi uzak tutuyorum her zaman) çok üzücü bir durum gerçekten. Bu durumda olan herkese acil şifalar diliyorum :)

  57. hasan 17 Mayıs 2013 #

    Ben 27 yaşında hayattan hiçbir beklentisi olmayan bir insanım yani benim durumumda aynı sosyal fobi. Yıllarım hep evde oturmakla geçti dışarı çıkmaya insanların içine girmeye hep çekindim utandım. Çünkü aşırı derecede özgüven eksiliği vardı ve hala daha atlatamadım. Tabi bu durumu hayatımı olumsuz şekilde etkiledi. Yaşım 27 bir arkadaşım bile yok ne erkek nede kız. kızlardan çekiniyorum zaten yüzlerine gözlerinin içine bile bakamıyorum çalışamıyorum beceriksizlik var elimden hiç bir is gelmiyor kimseyle konuşamıyor sürekli sessiz kalıyorum askerde çok ezildim bu durumumdan ben kendimi artık yaşıyor olarak bile görmüyor bu durumum beni çok üzüyor Allah hepimizin yardımcısı olsun çok zor.

  58. ela 22 Mayıs 2013 #

    Ben okulda çok sessizimdir arkadaşlarım hepsi benim sessiz olduğumu biliyor ve bu durumdan yararlanarak üstüme geliyorlar gerçekten de sinir bozucu onun dili yok gibi bayat espriler yapınca daha da kötü oluyor. Ben 14 yaşındayım önceden de bu durum vardı şimdide var ve düzelmiyor. Gerçekten de çok zor ama işin garip yanı ev de ailemle böyle değilim yani ev ortamında çok fazla konuşkanımdır. Niye okulda böyle sessiz olduğumu bilmiyorum doğrusu.

    • nhuy 03 Haziran 2015 #

      aynen öyle :(

  59. içe kapanık 26 Mayıs 2013 #

    Bence bütün içe kapanıklar çekingenler bir kurum oluşturması lazım mesela dernek gibi. Bende çekingenim içe kapanığım daha yeni ama kankalarımla rahatlıkla konuşuyorum çekinmeden, ama yeni tanıştığım insanlara bu olmuyor. İşe başladım bende zorluk çekiyorum patronum sessizsin konuş diyor ortama alışamıyorum çıkasım geliyor işten ama ailem ve arkadaşlarım izin vermiyor dernek olursa rahatlıkla hallederiz. Öğretmenler de psikologlar olur.

  60. elif 09 Temmuz 2013 #

    Arkadaşlar benim sorunum evdeyken gayet kendim gibiyim dışarıdayken bambaşka ezik gibi biri oluyorum ilkokuldayken böyle düşünmezdim aslında bambaşka biri olacağımı biliyorum ama bunu nasıl başarırım bilmiyorum çevremde her günümü onunla geçireceğim bir arkadaşım yok okuldan arkadaşlarım benim kafama uymuyor ama onlarda olmasa hiç arkadaşım yok nasıl kendim olup da kafama göre arkadaş bulurum bilmiyorum .

  61. Atak olmak 18 Temmuz 2013 #

    Merhaba arkadaşlar. Uzun zamandır girmedim bu siteye. Neyse, sonunda girebildim. :) Sizi anlıyorum. Çünkü bulu çağındasınız. Bende sizin yaşlarınızdayken biraz içine kapanık bir gençtim. Çevrem dardı. Lisenin ilk yılı özellikle hiç arkadaşım yoktu. Bir tane vardı ama o’da içine kapanıktı. Zaten o çok mutsuzdu. Gerçi bende mutsuzdum. Sonra lise ikiye geldim. Çok değiştim. Tarzımı değiştirdim. Ama tarz değiştirmek derken saçını, şeklini, giydiğin gömleği değiştirmek anlamında değil. İçgüdüsel olarak yani psikolojik olarak değiştirmek diyorum. Daha bir güler yüzlü olabilirsiniz ya da daha dik yürüyebilirsiniz ya da konuşurken insanların gözlerinin içine bakabilirsiniz. Daha çok rahatlayacağınızı düşünüyorum. Birde size laf atan birileri olursa çok kafayı takmayın. Ben takmadım şahsen. Ben yirmi altı yaşındayım. Üniversiteyi de bitirdim. Zaten şu sözü asla unutmayın.
    Cesur ol. Değilsen bile öyle davran. Kimse aradaki farkı anlayamaz.
    Bu çok sevdiğim bir sözdür. :) Umarım bu sizi teselli eder.
    İyi günler arkadaşlar. :)

    • selin 06 Ağustos 2013 #

      Bu dedikleriniz uygulayacağım teşekkürler umarım işime yarar :)

      • xxxx 22 Mart 2014 #

        O kadar basit olmuyor be kardeş, sen bu hastalığı tam anlamıyla yaşamamış olabilirsin, farklı kimliklere bürünerek hiç bir şekilde bu işin içinden çıkılmıyor.

    • Ayşe 15 Nisan 2016 #

      Gerçekten de bende sizin dediğinizi uygulamaya çalışıyorum Allah’a şükür işe yarıyor bazen ümitsizliğe uğruyorum negatif düşünüyorum ama sonra daha olumlu şeyler düşünmeye çalışıyorum rahatlıyorum. Şunu fark ettim, ben mesela üzgün dolaşıyordum istemsizce her şeyden, tek takılıyordum birinin yanına gitsem konuşsam diyordum acaba benim hakkımda ne düşünür diye? Sonra cesaretimi topladıM, kaygılarımın korkularımın üstüne gidmeye çalışıyorum. Bu yöntemleri denemeye başladım, Allah’a şükür işe yarıyor. Mesela gülmek sana yakışıyor diyorlar bu da beni mutlu ediyor. Bu arada lise son öğrencisiyim bir de şunu söylemek istiyorum sizin dediğiniz gibi bir uygulamalar yaptım ve yapmaya devam edeceğim inşallah. Takdir belgesi aldım hayatımda ilk kez, pozitif düşünmek her zaman çok iyi oluyor gerçekten.

    • Levent 07 Mart 2018 #

      Sen bu sorunu gerçekten yaşamamışsın, bu soruna neredeyse serçe parmağınla değip çıkmışsın yaşamadığın bir şey hakkında böyle yorum yapman, yaşayanlara katkı sağlamaz.

  62. selin 06 Ağustos 2013 #

    Ben küçüklüğümden beri içime kapanığım ve utangacım sarışın olduğum için yanaklarımda kızarıyor, insanlar sürekli konuşuyor neden konuşmuyorsun dilini mi yuttun çok sessizsin bazende espiri yaptıklarını sanıyorlar ben bu yüzden çok ağlıyorum insanlar eleştiriyorlar ama karşısındakinjn incinip incinmeyeğini düşünmeden eleştiriyorlar ben kendimi düzeltmeye çalışıyorum umarım başarırım.

  63. alara 08 Ağustos 2013 #

    Merhaba arkadaşlar. içime çok kapanığım evden dışarı çıkmak istemiyorum sanki insanlar bana bakıyor kendimi ezik hissediyorum beğenmiyorum kendimi insanlarla iletişim kuramıyorum kurmaya çalışsam bile heyecanlanıyorum dilim sürçüyor. Çoğu arkadaslarım güzel olduğumu söylüyor bir şey diyemiyorum yine utanıyorum insallah utangançlığımı yenebilirim. :S

    • Ali 18 Kasım 2013 #

      Acaba evinizden biri seni hiç kimse ile paylaşmak istemiyor olabilir mi.Oğluşumda oğluşum diyen birileri.

  64. mehmet ali 15 Ağustos 2013 #

    Bende çocukluktan beri olan bir sessizlik var okulda kalabalık ortamda konuşamıyorum lisede de aynı sorun var ve şimdi de iş ortamındakiler bu halimden memnun olmadıklarını kendini aç demeye başladılar ne yaparsam edim açamadım kendimi konuşmakta zorlanıyorum hatta sevmiyorum da acaba bu rahatsızlık ne zaman geçer ben de artık sessiz olmaktan bıktım artık düzelmek istiyorum ne yapmalıyım acaba?

    • seda 16 Eylül 2013 #

      Aynı durum bende var maalesef ne zaman kendini aç deseler kafayı yeme durumuna geliyorum biraz açılıyım konuşuyum diyorum bu seferde kendini iyice açtın şunu bunu diyorlar yine sinirlerim bozuluyor ya var ya aslında kimseyi takma kafana hayat senin hayatın nasıl davranmak istiyorsan öle davranırsın fazla takma kafana :(

    • Osman 18 Kasım 2013 #

      Karşımızdaki insanlarla ilgilenmek gerekiyor. Hep bizimle ilgilensinler olmaz. Hem biz ilgilenmez isek ya da bir konuşma konusu ortaya çıkarmaz isek karşımızdaki kişiler bizle öyle ilgilenirler ki üzülürüz. Sebebi de bizim ihmalkarlığımız olmuş olur. Bencilliği bırakalım. Karşımızdaki insanların gözlerine hayranlıkla bakalım. Onları biraz da biz konuşturalım.

  65. sessizlik 15 Ağustos 2013 #

    Selam arkadaşlar bu içe kapanıklık durumu genelde aileden kaynaklanıyor benim ailem cahil insanlar babam çok sinirli biri annem ise sorumsuz. Biz iki kardeşiz abim benden 3 yas büyüktür çocukken hep onu haklı görürlerdi sen sus o senin büyüğün derlerdi babamdan çok dayak yemişimdir. Toplum içinde ne zaman konuşmak istesem sustururdu beni ayni ailede büyümemize rağmen abim konuşkan çok sempatik çevresi olan sevilen biridir ben ise tam tersi konuşmaktan çekinmiyorum fakat zamanında kişiliğim gelişemediği için fazla konuşmamayı tercih ediyorum, ne zaman doğal davransam insanların eleştirilerine maruz kalıyorum bu yüzden kafa dengim olmadıkça herkesle mesafeliyim. Moralinizi bozmak gibi olmasın ama yaşım oldu 35 ve hangi ise girdimse insanlardan daralıp çıktım hala düzenli bir isim yok evlenemedim de ne olur bu isin sonu bilmiyorum, Şunu iyi öğrendim ki eğer evlenip çocuk sahibi olursam yaşadıklarımı evlatlarıma asla yaşatmayacağım ben bu şekilde olmamın sebebinin hep ailem olduğunu düşünüyorum.

    • Osman 18 Kasım 2013 #

      Bazı insanlar icra makamında değilde karar makamında oluyorlar galiba.Aslında her ne kadar sana konuşma hakkı tanımazsalar bile senin düşündüğün şekilde işler yürüyor.Onlarda sonunda senin haklı olduğun konuya geliyorlar ancak bunu sana yinede çaktırmıyorlar.Varsın öyle olsun.

  66. gizli 21 Eylül 2013 #

    Herkesin herkesi tanıdığı yerde yaşıyorum ama beni herkes unutmuş yabancı gibiyim artık. Tek arkadaşım var onun da davranışları gıcığıma gitmeye başladı. Güzel bir işe girdiğim için kıskanır oldu. Araba aldım sevinmedi. Eşya aşıyorum hava atıyor diyor. Yani kısacası 1 tane arkadaşım yok. Abartmıyorum cep telefonum ne zaman arandığını bile bilmiyorum, uzun zaman oldu. Facemde ekleyebileceğim 2-3 kişi var onlarla da samimi değilim. Cep telefonumda kayıtlı numara sayısı oldukça az. Eşimin çok geleni gideni vardı evimize çok kişi gelirdi fakat benden mi kaynaklanıyor yoksa eşim bana mı çekti artık durumu benden farklı değil neredeyse. Arkadaşları gelmiyor artık. Ablası ve bir arkadaşı hariç onun da arayanı yok. Türkiye’den geleli 2 hafta oldu zile basan olmadı daha. Bir kaç sene öncesine kadar günde 6 defa gelen oluyordu şimdi senede 10 kere ya oluyor ya olmuyor. 34-35 yaşındayız içe kapanık olduk hayat zevkimiz kalmadı. Benim ailem ile aram iyi değil ailece birbirimizden kopuğuz. Eşimin ailesiyle daha iyi aramız ancak onlardan da gelen giden az oluyor. Benim ailem neredeyse hiç gelmiyor.

  67. Yalnız Kız 22 Eylül 2013 #

    Arkadaşlar ben lise 3 öğrencisi bir kızım. Hiç arkadaşım yok. Daha doğrusu sınıfta kafama uygun biri yok. Ama asosyal değilim serviste ve sınıfım dışında görüştüklerim var ama samimi değilim. Geçen senem çok kötü geçti. Beni dışlamaya çalıştılar. Sebebini bir türlü bilemedim. Çevremdekiler başarılı olduğun içindir vs gibi sebepler söylediler. Bu olanlar karşısında notlarım düşmeye başladı ama sonra kendimi toparladım. Yılsonuna doğru sınıftaki bir kaç kişiyle tartıştım ve o senem olaylı bitti. Şimdi hiç bir şey olmamış gibi benimle konuşup halimi hatırımı soruyorlar ama dediğim gibi frekansımız tutmuyor ve açıkçası biraz iyi davransam hemen beni aşağılamaya ya da eksik yönlerimle dalga geçmeye çalışıyorlar… ben de mesafeli duruyorum ama taviz de vermiyorum… Dediğim gibi hiç samimi arkadaşım yok. Bazen kafama çok takıyorum. Annem kafama takmamamı ve derslerime yoğunlaşmamı söylüyor… aslında geçen sene daha birçok kötü olay yaşadım ama yazsam sığmaz kısacası böyle. Öğle araları kütüphanede geçiriyorum. Normal teneffüslerde kitap okuyorum ve sınıfta en önde ve tek başına oturuyorum bu bazen beni çok üzüyor… O kadar hassaslaşmışım ki en ufak kötü şey de bütün umutlarımı yitiriyorum. Okula gitmek istemiyorum… Bir de bizim okul her sabah sıra yapıyor ama benim yanımda duracak bir arkadaşım yok. o yüzden bu on dakikalık durum bile bana azap gibi geliyor: (

  68. murat 27 Eylül 2013 #

    Merhaba arkadaşlar bende içine kapanık aşırı çekingen biriyim insanlarla bir şeyler konuşmaya kalktığımda acaba bana kızarlar mı diye düşünüyorum bazen de bu benim kaderim diyorum bence büyüdüğümüz yetiştiğimiz aile ortamıyla alakalı çünkü küçükken annem babam ablam beni çok uyarırlardı bunu böle yap şunu şöyle yap bu insanın kendine olan özgüvenini de yok ediyor insanlar benle dalga geçerler diye düşünüyorum hep ilkokulda bu pek de sorun değildi ama büyüyünce insan bunun büyük bir sorun olduğunu anlıyor psikoloğa gitmiştim hatta şimdi bir kez daha gitmeyi düşünüyorum inşallah bu sorunu yeneceğiz :)

  69. ahmet 09 Ekim 2013 #

    Ben şunu soracağım, orta okula gidiyorum ve bir kızla çıkıyorum ama içime kapanık olduğum için yanına gidip onunla iletişim kuramıyorum lütfen bana bir tavsiyede bulunun.

  70. ahmet 13 Ekim 2013 #

    Merhaba ben Ahmet burada yazan her arkadaşta olduğu gibi bende içime kapanık olduğumu düşünüyorum. Kendime özgüvenim mi yok deseniz aslında kendime güveniyorum ama nedense insanlarla iletişim kurmakta özellikle sıfırdan arkadaşlık kurmada sıkıntı çekiyorum. Bunun en önemli nedeni de kendimizi insanlar karşısında hep en iyi olmaya zorlamak diye düşünüyorum. İnsanlar çok mu kusursuz ya da biz mi çok kusurluyuz. Öncelikle bunu aklımıza getirmeliyiz kendimizi kusurlarımızla sevmeliyiz.

  71. isimsiz 16 Ekim 2013 #

    Merhabalar ben de böyle bir durum yaşıyorum. Kapanık olduğum içim iletişim kuramıyorum . Arkadaş ortamı olsun aile içi olsun konuşamıyorum, hep sessizim nasıl çözebilirim bende bilmiyorum. Tavsiyenizi bekliyorum.

  72. faruk 19 Ekim 2013 #

    Merhaba arkadaşlar benimde içine kapanık bir durumum var çevremde hiç arkadaşım yok sadece 1 tane arkadaşım var oda 10 senelik arkadaşım yoksa oda olmazdı sınıfta konuştuğum 1-2 kişiyi geçmez. İnsanların gözleri sürekli bende gibi geliyor konuşurken acaba beni terslerler mi dalga geçerler mi diye pek konuşamıyorum. Kızlarla aram pek iyi değil üstelik meslek lisesinde okuyorum kız yok çok sıkıntılıyım Sürekli düşüncelere dalıyorum gelecek kaygısı var arkadaş bulamıyorum neden böyle oluyor? Bıktım artık ama karar verdim bu illetten kurtulacağım birde konuşurken sürekli sözüm kesiliyor kimse beni dinlemek istemiyor.

    • Ömer 19 Kasım 2013 #

      Sen Sus Gözlerin Konuşsun. Aslında sen itiraf ediyorsun gelecek kaygım var diyorsun. Bu yüzden sürekli hayallere dalıyorsun. Karşındaki insanlarla konuşuyorken bile sen aslında kendini düşünüyorsun. Geleceğini düşünüyorsun vs.vs. Şimdi diyeceksin ki kaygısı olmayan olur mu. Elbette olmaz ama onlar kaygılarını başkalarının yanında iken düşünmüyorlar. Daha çok tek başlarına kaldıklarında düşünüyorlar. İnsanlarla birlikte iken sadece hayatın neşeli taraflarını yaşıyorlar.

  73. dinçer 07 Kasım 2013 #

    Merhaba arkadaşlar, benim durumum çok farklı değil. Yeni insanlarla tanışmaktan çekinen yanlış bir şey demekten karşımdaki insanın canını sıkacağımdan dolayı kendimi ifade edemiyorum açıkçası konuşma becerim yok yanlış zamanda yanlış şeyler konuşuyorum gibi hissediyorum yada ortam öyle hissettiriyor. Teşekkür ederim.

  74. Anonyme 22 Kasım 2013 #

    7 yaşlarında hiç bir arkadaşım yoktu bende kendi kendime oynamak zorunda kalıyordum, hayaller kuruyordum. Kendime bir kuş gibi hayal ederek ellerime aşağıya ve yukarıya doğru kaldırarak uçtuğumu hayal ediyordum kendi kendime konuşuyordum. 10 yaşlarında 2 tane arkadaşım oldu bir süre sonra onlardan ayrıldım ama küsmemiştik sadece nedenini bilmediğim bir sebepten dolayı birbirimizden ayrılmıştık. Bende kendime yeni bir arkadaş buldum kankamdı ama yine bütün sırlarımı ona veremiyordum, özel şeyleri söyleyemiyordum. 11 yaşında yine arkadaş değiştirdim her zamanki gibi asosyaliyim devam ediyordu sadece arkadaşlarımla konuşuyordum ama abartmamak lazım o kadarda asosyal değildim. En azından sınıftaki birkaç arkadaşla sohbet edebiliyordum sevilmeyen biri değildim tam sevilen biride değildim. Aslında 11 yaşıma kadar çok büyük bir sorunum yoktu.

    12 yaşıma geldiğimde okul değiştirdim içine kapanık biri oldum ”selam” demek benim için zordu ama yine abartmamak lazım birkaç arkadaşıma selam verebiliyordum senenin sonlarında çok iyi bir arkadaşım oldu. Birkaç konuda bana haksızlık etmiş olsa da onu seviyordum ve hala onunla arkadaşım. 13. yaşıma geldiğimde arkadaşım sınıftaki herkesle sohbet ediyordu ve o popüler olmuştu ben ise ezik çirkin ve aptalın tekiydim bütün erkekler arkadaşımın güzel olduğunu söylüyorlardı ve hatta çıkma teklifi eden de oldu . Ben sırlarımı hiç kimseye vermem çünkü hiç kimseye güvenmem anneme bile .

  75. ayşegül 05 Aralık 2013 #

    Ben aslında içine kapanık biri değilim ancak çalıştığım işyerinde beni çok fazla eziyorlar sırf iyi niyetimden kibarlığımdan susuyorum diye çok fazla üstüme geliyorlar. Sadece işyerinde içine kapanık bir insan haline geldim ama bu ister istemez dışarda da etki etmeye başladı keşke yeni bir iş bulabilsem onların hepsinden daha eğitimliyim ama neden böyle oluyor anlayamıyorum. İnşallah en kısa zamanda başka bir iş bulurum da kurtulurum hem bu insanlardan hem bu halimden… :((

  76. TkmaHyatı 06 Aralık 2013 #

    Arkadaşlar bende bu sorunla sizler gibi uğraşmaktayım önceden bilmiyordum böle bir sorunumun olduğunu belki daha azdı ancak son 1-2 senedir daha çok farkına vardım kurtulmayı denedim bende diğer insanlar gibi konuşayım güleyim eğleneyim diyorum ancak bunu yapsam bile insanlar eski halime alıştığı içn hııı yine konuştu diyorlar bu da benim zoruma gediyor. Yine susan ben oluyorum ha konuştuğum arkadaşlarım yok mu var 3 4 kişi ancak kimsende olduğumu farz etmiyorum bu devirde hep kötüler kazanıyor bu benim için susarsan kimseye dokunmazsan bir zararın olmaz ancak sustuğun için ezilen taraf sen olursun. Hayat çok acımasız bence.

  77. ayşe 12 Aralık 2013 #

    Arkadaşlar aynı durum bende de var. Aslında kendime göre gayet normal biriyim ama okulda herkes bana uzaylı muamelesi yapıyor. İlkokuldan beri hangi sınıfa gittiysem hep alay edip dalga geçtiler hep üzerime geldiler. Şu anda lise 2 ye gidiyorum ama hala içe kapanık asosyal biri olduğumu düşünüyorlar hatta aptal bir ingilizce öğretmeni var her ders bana bir laf sokuyor. Sen uyku hapımı alıyorsun ? Kahvaltı yapmadan mı geliyorsun ? Neden sürekli dalıyorsun ? Neden yere bakıyorsun ? Vb sorular soruyor ve sınıfta dikkat çekiyorum dalga geçiyorlar hatta çocuğun biride hocam o içine kapanık dedi çok ağladım ne yapmalıyım yardımcı olun lütfen.

    • ismail 01 Ocak 2014 #

      Nerde okuyorsun sana yardımcı olabilirim belki aynı durum bende de vardı.

  78. öykü 17 Aralık 2013 #

    Merhaba arkadaşlar ben içime kapanık mıyım bilmiyorum ama sanırım öyleyim orta okula gidiyorum ve sınıfta bir çocuk müzik dersinde sınıf hakkında şiir yazmış beni de sınıfın en sessizi yazmış içimden intihar etmek geldi çünkü çevremdeki herkes aynı şeyi düşünüyor ben bıktım artık dayanamıyorum nolur bana yardım edin.

  79. ismail 01 Ocak 2014 #

    Arkadaşlar aynı ilde olanlar birbirleriyle görüşsün bence birbirimize yardımcı alabiliriz. Ben diyarbakırda oturuyorum diyarbakır’da olan varsa görüşebiliriz birbirimize destek olmalıyız.

  80. Murat 07 Ocak 2014 #

    Merhaba arkadaşlar , bende içe kapanık biriyim. Düşündüğümde sebep olarak bazı şeyler aklıma geliyor. Öncelikle diğer insanları kötü olarak görüyorum, neden kötü görüyorum diye düşündüğümde, bazıları var ya insanlarla dalga geçen ve insanlık değerleri pek olmayanlar, işte bu insanları görüyoruz ve bence hassas insanlar olduğumuz için bu durumda kendimizi korumaya alma düşüncesiyle içe kapatıyoruz. Bununla birlikte, iyi kalpli insanlarız, ve insanları kırmak istemiyoruz, başkaları da bizi kırmasa keşke.. Bir de insanların birbirlerine kuyu kazdıklarına bazen görüyoruz, hassas olduğumuz için biri bana kötülük yapmasın diye içe kapatıyoruz. Yani her halükarda içe kapanmak için bir sebep buluyoruz :) Aslında haklı olduğumuz durumlar var ama, Orta yolu bulmalıyız.. Mesela iyi kalpli bir arkadaşımız olmasa da iyiye yakın olanlarla konuşmalıyız, veya başka yöntemler bulmalıyız..Bu arada istanbulluyum, balıkesirde üni. okuyorum, gurbet ellerde yanlızım: ( biz birleşmeliyiz bence, balıkesir veya istanbuldan olan arkadaşlar varsa tanışalım.

  81. Bayram 10 Ocak 2014 #

    Bende içine kapanık biriyim insanlarla iletişim kuramıyorum hep yanlış anlaşılıyorum bu yüzden konuşmuyorum sınıfta hiç sesim çıkmıyor.

  82. Zeynep 10 Ocak 2014 #

    Herkese merhabalar ben gözde lise 2. sınıf öğrencisiyim sanırım bu sorunu bende yaşıyorum, buraya kadar geldiğimize kadar hepimizde hemen hemen aynı sorun var bunu anlıyoruz. Kaç yaşında olursak olalım içe kapanıklık sorunu öz güven ve cesaretten kaynaklanıyor öz güven ve cesaret olmadığı sürece toplumdan uzak duruyoruz kafamızda her şey büyüyor kendimizi beğenmiyoruz insanları kıramıyoruz. Bu yüzden öncelikle öz güven ve cesaret kazanmalıyız tek sorun burada.

  83. ismail 16 Ocak 2014 #

    İsmail merhabalar ben kendimi bildim bileli sesiz içe kapanık biriyim bunun yüzünden hayatımı yaşayamıyorum eve kapanıyorum bu durum beni o kadar kötülüyor ki intihar bile düşünüyorum. Arkadaşların tarafından dışlanmış yanlızlığa itiyor sevmiyorum bu huyumu hakikaten çok kötü bir şey kendini ifade edememek herkesin içinde ruh gibi kalmak dilsiz gibi yaşamak mesela arkadaşlarım ismail gel seninle kantine gidelim birlikte bile demedi herkesin bir arkadaş kafasına göre herkesin anlayabileceği insanlar var ama niye benim yok. 6 yıldır psikolojik tedaviler görüyorum faydasız hastaneye yatmayı düşünüyorum sanki her şey seninle dalga geçiyor bir ortama girdiğim zaman sohbet edecek iki kelime bulamıyorum arkadaşların benim hakkımda ne düşündüklerini bilmiyorum ama sonum hakikaten çok kötüye gidiyor. Hayatım iyi gitmiyor zaman benim aleyhime işliyor artık normal insanlar gibi yaşamak takılmak istiyorum bunun yüzünden bir sevgilim bile olmadı. Bana sen niye bu kadar sessizsin demelerinden cidden bıktım bu kelimeyi duymak istemiyorum bana yardım edin.

  84. zeynep 09 Şubat 2014 #

    Ben 14 yaşında bir kızım içine kapanık birisiyim ve bu huyumdan nefret ediyorum. İnsanlar bana karşı çok kötü moralimi bozacak bir şey söylediklerinde ben kendimi savunamıyorum ama içimde fırtınalar kopuyor. Tek başıma olduğumda bunlar aklıma geliyor sinirden ağlıyorum. Aslında içinde çok iyi laflar geliyor ama bunu o kişinin yüzüne söyleyemiyorum. Ya da birisi benim dış görünüşümle dalga geçtiğinde ben onunla dalga geçemiyorum kalbi kırılır diye. Çünkü ben bu duyguyu defalarca yaşadım karşımdaki insanla empati kurabiliyorum.

  85. selin 15 Şubat 2014 #

    İçe kapanık olmak sorun mu arkadaşlar? Öncelikle bunu iyi düşünmek önemli. Bize yıllarca dışa dönüklüğün iyi bir şey olduğundan bahsedildi. Fakat asosyal olmak farklı içe dönük olmak farklı.Bir insan grupla değil de bireysel çalışmayı isteyemez mi? Bu bir hastalık değildir.

  86. lütfen okuyun :) 06 Mart 2014 #

    Arkadaşlar hepinizi o kadar iyi anlıyorum ki. Çünkü bende yaşadım bu olayları hemde fazlasıyla şu an 17 yaşındayım liseye gidiyorum ve kendimden emin mutlu gittiği her yere neşe saçan biri oldum arkadaşlarım beni paylaşamıyor bile hepiniz bu sorundan kurtulacaksınız merak etmeyin bu sorundan kurtulan çok insan var. Yetişkin ergen çocuk her yaştan şimdi size geçmişimi yani o günlerimi anlatayım ben okula başladığımda yani ilkokula çok güzel başladım okulun en popüler kızıydım herkes severdi beni hatta gurubum bile vardı. Düşünün küçük yaşta neyse sonra okul değiştirdim tabii bunu ben istemedim çünkü ben o okulda mutluydum herkes beni severdi annemle babam işte 4.sınıfta başka bir okula geçtim. Annem saçımı erkek gibi kestirmişti kimse beni sevmiyordu hep dışlıyorlardı hiç arkadaşım yoktu biri bana bağırdığında içime kapanırdım. :( Üzücü bir durum tabii bunlar bilinçaltıma yerleşti. 5. sınıfta da aynıydım aynı ezikliğim üzerimdeydi taki 14 yaşıma kadar gerçi o zamanda öyleydim ama 14 yaşımda arkadaşlarım arasında hep konuşan espri yapan biriydim ama serviste ve öğretmenlerimin yanında sessizdim ki hatta bir gün hiç unutmam ingilizce dersindeyiz hocam bana içime kapanık demişti bu lafı o sene o kadar çok duydum ki artık bıkmıştım. Ergenlik bide o zamanlar hep düşünürdüm acaba ben böylemiyim diye babam hep akrabalarımın yanında bana çekingen derdi hep üzülürdüm bide kilom boyum yerinde değildi benle hep dalga geçerlerdi artık değişmeliydim. Gerçekten köklü bir değişiklik yapmalıydım o yılın yaz tatilinde bir şeyler yapmam gerekliydi değişmeliydim liseye böyle başlamamalıydım neyse o yaz tatili, psikolojiyle ilgilenmeye başladım ve her gün yeni şeyler öğrendim hergün boy egzersizleri yaptım ama her gün kilo almak için her gün tıka basa yedim ve başardım evet başardım. Şimdiki girişken mutlu kendinden emin güvenen bir kız oldum liseyed e öyle başladım ve çevrem beni o kadar çok sevdki anlatamam şimdi her gün daha mutluyum ve psikoloji bölmü okuyacanm yani psikoolog olacam benim yaşadıklarımı başkaları da yaşamasın diye inanın arkadaşlar yapacam diye inanın gerçekten isteyin başaracaksınız kesinlikle ama çevrenizi değiştirin yoksa siz değişmeye çalıştıkça sizi daha çok içe kapanık yaparlar.İnanın ben hepinizden daha çekingendim o yıllar iyiki de çekingenmişim çünkü şimdi bir o kadar özgüvenimn yüksek oldu inanın yaparsınız. :))) Hepinize değişmek dileklerimle :)

  87. Berk 08 Mart 2014 #

    Merhaba arkadaşlar bende özgüven eksikliği ve içe kapanıklık var eskiden hayata güler yüzle bakan birisiydim canlıydım cok hareketliydim ama zamanla arkadaslarım azaldı sosyal aktivitelere katılmadım ve artık evden bile çıkmaz olmustum çünkü dışarda napıcam benim ilgimi çeken bişey yok diye düşünüyordum ve okuldada arkadaslarım maç, gezi, yada başka aktiviteler düzenleseler gitmezdim çünkü utanırdım birazda kiloluyum denize felan cagırırlardı onada gitmezdim benim hayatım bundan ibaret küçüklükten beride hiç bi işte beni övmemişlerdi her şeyi kötü yapıyorsun sen bunu yapma beceriksiz gibi hakretlerde bulunmuslardı hep böyle şeyler oluyordu sanırım bunlardan dolayı bu sorunlar başladı.

  88. aylin 17 Mart 2014 #

    Ben de aynı şekilde kalabalık ortamları sevmiyorum kalabalıkta rahat hareket edemiyorum geriliyorum konuşacak bir konu gerginlikten dolayı aklıma bile gelmiyor. Yanımdakiler çok sessizsin dediğinde rahatsız oluyorum çünkü sessiz olmak benimde hoşuma gitmiyor ama yapamıyorum kabuğumdan çıkamıyorum elimde olan bişey değil allah bu sorunu yaşayanlara şifa versin inşallah cok zor çünkü yasamadan kimse bilemez karsıdan bakar ve dalga geçer yaşamayanlar.

  89. hatice 19 Mart 2014 #

    Merhaba benimde oğlum 16 yaşında ve içine çok kapanık adeta dış dünyayla ilişkiyi kesmiş durumda ders notları zaten düşük oğluma sorduğumda kekemeyim konuşamıyorum diyor pisikoloğa gitmek istedim oğlum kabul etmedi ne yapacağımı bilemiyorum ve çok üzülüyorum lütfen yardımcı olun ne yapmam lazım oğlumu bu girdiği iç dünyasından nasıl kurtarabilirim .

  90. saRuLMAna 20 Mart 2014 #

    Gördüğüm kadarı ile baya bir kişi de bu nedenler var. Sizlere kısacık bir psikolojik destek amaçlı bilgiler vermek istedim.

    İşte başlıyoruz; kendinize öncelikle şu soruları sormanızı istiyorum.Soruların arasındaki bölüme mutlaka ama mutlaka kendi cevaplarınızı yerleştirin.

    1)Çevremdeki insanlarla tanışmak istiyor muyum?

    2)Tanımadığınız insanlar sizlere çok mu yabancı geliyor?

    3)Düşüncelerinizin ya da söylediklerinizin bir başkası tarafından olumsuz ya da gereksiz anlaşılmasından mı korkuyorsunuz?

    4)Kendi dünyanızda kendinizi daha mı iyi hissediyorsunuz?

    5)Başkalarına herhangi bir şey söyleme cesaretiniz veya korkunuz var mı?

    6)Kendiniz gibi davranmak yerine bir başkası gibi mi davranıyor musunuz?

    Size bunları sormamın amacı kendinizi ne kadar iyi tanıyorsunuz? Biraz garip gelmiş olabilir ama aslına bakarsak çoğu kişi kendini tam olarak tanımıyor ve kendini tam olarak ifade edemiyor.Peki kendinize hiç sordunuz mu ben kendimi ne kadar iyi tanıyorum diye ; sanki hayır duyar gibiyim. peki kendinizi hiç tanımak için çaba sarf ettiniz mi? Yaşadığımız dünyada ki kuralları evren koyar ancak kendi dünyanızdaki kuralları siz koyarsınız. Herhangi bir zaman diliminde tanımadığınız bir kişi ile illaki bir tanışmışlığınız olmuştur.Kendinizi o an hatırlayın ne yaptınız nasıl davranışlarda bulundunuz karşıdaki sizde nasıl hisler uyandırdı. Dedim ya sizin kurallarınız diye işte kendini tanımlamanız böyle başlayabilir.

    Sizle biri tanışmak istedi diyelim size karşı tutumunun nasıl olmasını isterdiniz ya da sizi nasıl tanımasını isterdiniz. Burada devreye sizin kişilik karakteriniz giriyor. Tanıdığımız insanlar nasıl farklı farklı ise karakterler de farklı farklıdır. Eğer ciddi manada toplumdan uzak olmak istiyorsan neden? yakınmalar insanlar ile konuşamamaktan geldiği için bu konu üzerinde duralım istedim. Önce kendi kişiliğinizi sağlam bir şekilde öğrenin; bazıları hep mutludur, bazıları hep şımarık bazıları çok komiktir sürekli yanında olmak istersin, bazıları çok sosyaldir etkinlik düzenler, bazıları hep suskundur(özgüven geliştirilebilir olduğu için hiç sıkıntı yapmayın) bazıları çok idealisttir kendini hedefe kilitlemiştir vs internet ortamında çok sağlam kişilik testi yapan yerler var bir bakın bakalım siz aslında nasıl bir kişiliktesiniz. Sonra öğrendiğiniz karakteri nasıl zirveye çıkarırım anlayışında olun. Kendinizi tanıyor ve geliştiriyor olmalısınız ; çünkü kendine bir şeyler kattığın zaman diğerlerinden farklı olursun susup kenara çekilmek seni; çevren açısından garip gösterecek. Biri geldi senle muhabbet etti haa neymiş bu da bizim gibi hatta bizden bile kötü bir durumdaymış izlenimi vermemek için kendini geliştir. Bir sistemin açığı varsa tehlike de vardır. Sizlerde böyle düşünüyorsunuz . Bak ben bunu bilmiyorum, seninle nasıl konuşulur onu da bilmiyorum sınıfta veya bulunulan ortamda bir şey ters giderse ne olur:( ya bana biri bana laf sokarsa bir cevap veremezsem insanlar bana nasıl bakar. Bende diğerleri eğlenmek istiyorum ama ya beni beğenmezlerse ya da bir şey söylediğimde tınlamazlarsa benim olan karakterim(sadece senin veya birkaç kişinin bildiği karakterin) yerle bir olur korkusu alıp başını gidiyor.

    Korku , kararsızlık ve şüphe insanın hayatını yer bitirir. Niye diğer insanlarla konuşmuyorsun, kaynaşmıyorsun ve tanışmıyorsun. Bu sorunun cevabı sende saklı bunun cevabını ne olursa olsun ver. Aldığın cevabı bir kağıda yaz ve bu düşüncenin olumlusunu yanına yaz. Ve sadece bir düşünceden ibaret olduğunu gör. Neden herkes zengin değil neden herkesi bir holdingi yok neden herkes mutlu değil ben bu nedenleri daha fazla uzatmak istemiyorum. Çünkü herkes başaramıyor peki neden başaramıyor; çünkü insanlara o iş ne olursa olsun bırakmak, devam ettirmekten daha kolay geldiği için. Benim hayat prensibi nasıl biliyor musunuz;

    1)Korkma ; neden, kimden, niye korkayım. Eğer hakiki manada kendine güven katabilirsen hiç bir şeyden korkmana gerek kalmaz. Peki kendine nasıl güven katarsın ; bak sana bir alıştırma yapmanı söyleyeceğim.

    Hayatında şimdiye yapmaya korktuğun maddeleri sırala ve bunu hemen yap uzman bir doktorun sözü; kafaya koyduğun işi hemen şu anda yapmaya başla bir dakika bile olsa erteleme ; eğer ertelersen o bir dakika bir saate o bir saat bir güne o bir gün bir bakmışsınız ay olmuş.BU KULAĞINIZA SAĞLAM BİR KÜPE OLSUN.
    Erkeklerle yada kızlarla konuşmaya çekiniyor olabilirsiniz size tabi ki de hem cinsiniz daha tanışası gelecek. Ya da ileri ki hedefleriniz için planlar hazırlıyorsunuz ne yapmak istediğinizi bilmiyorsunuz. O zaman da kendinize şunları sorun; BEN TAM OLARAK NE İSTİYORUM. NET hedefler koymak çok önemlidir.
    Bu korktuğunuz şeyler ne ise asla ve asla korkmayın bir erkekle mi tanışmak istedin git tanış sapma sapan bir cümle bile olsa git konuş en fazla reddedilirsin aynı durum erkekler için de geçerli git konuş saçma sapan da olsa 1,2,3.. denemelerde bir bakmışşınız işler rayına binmiş. Eğer amacın insanlar ile tanışmak ise git tanış bahaneyi ancak tembeller üretir. Bilinsin ki tembellik insanı aktiflikten alıkoyar. Hangi konuda olursa olsun , basit bir örnek verelim ;kendime dedim ki dolabımı hemen düzenleyeceğim. Ne oldu hemen yapmak için kendime bir alt limit koydum. Bu limiti zamanla daha da ilerleterek çok iyi bir seviyeye de geleceksiniz. Unutmayın asıl olay siz de biter siz kendinizden ne kadar emin olursanız karşıdakinin size karşı tutumu da değişir. Kendinizi geliştirmeye nasıl biri olduğunuzu öğrenmeye hemen başlayın. Kendinizi geliştirdiniz ve kendinizden eminsiniz nerede nasıl tutum sergileyeceğinize siz karar veriyorsunuz ve kendinize ait sağlam bir sınır belirliyorsunuz. Bu sınır sizin mahreminiz ve asla ve asla taviz vermeyeceksiniz. ÖR; arkadaş çevreniz genişledi be büyüdü. Zamanınızı iyi ve güzel geçirmek için arkadaşlarınızla zaman geçiriyorsunuz. Bir konuda kendinize şaka yapılmasını istemediniz diyelim(daha önceden söylemişsinizdir arkadaşlarınıza) biri yaptı diyelim eğer siz buna izin verirseniz bir daha ki sefere tekrar yapmak için cesaret bulmuş olacak . Yani demem o ki gülün eğlenin siz vazgeçilmezleri olun ama bir ağırlığınız olsun eğer böyle yapamıyorsanız kişiliğinizde neyin en iyi olduğuna siz karar vereceksiniz.

    2)VAZGEÇME; Hayatta ne olursa olsun sizi zorlayacak canınızı sıkacak illaki durumlar olmuştur olan bu durumlar sizlere aslında bir şeyler katmıştır.Ne istediğinize karar verin ve ne pahasına olursa olsun ona ulaşın. Tanığım bir dönerci abi vardı Korece ve ingilizce biliyordu. Dedim ki ; abi sen bu dilleri nasıl öğrendin abi de; eğer gerçekten olmasını istediğin bir şey varsa onu şöyle istemelisin dedi ;”bir yırtıcı köpek sürüsü seni kovalamaya başladı tutarlarsa paramparça olacaksın, onlardan kurtulmak için nasıl çaba,azim ve kararlı bir şekilde koşarsın ve kurtulmak istersin işte yapmak istediğin şeyi de böyle istemelisin” demişti. Yukarıda da bahsettim sizler iyi bir iletişimci ya da iyi birisi ya da toplum tarafından sevilen biri olmak istiyorsanız ne olursa olsun korkularınızın üstüne gidin ve asla ve asla geri adım atmayın. Şunu unutmayın siz aslında çekingen değilsiniz kendinizi ona koşullandırdığınız için öyle yapıyorsunuz . Sizin aslında içinizde büyük bir derya yatıyor , siz sadece o deryanın kalkması için çaba sarfedeceksiniz. Yani vazgeçmeyeceksiniz bilin ki her insanın bir kırılma noktası vardır bir olmaz iki olmaz üç olmaz bir bakmışsınız 4. olmuş. Önemli olan sürekli kendini geliştirmek. Toplum lafı açılmışken sizlere kendinizi daha rahat ifade edebilmek adına tiyatroya gitmenizi tavsiye ederim kendinizi rahat, sakin yavaş yavaş insanlarla iletişime geçen birine dönüşüverirsiniz. Eğer vazgeçmiyorsanız siz başarıya yaklaşıyorsunuz demektir. Kendinize biraz empati yapın ve şöyle deyin; benimle dalga geçsinler ne olur dünyalar başına mı yıkılır hayat sana zindan mı olur ? Ya hiç bir şey olmaz olursa da olsun artık korkmuyoruz hatta kendinizi geliştirdikten sonra böyle korkularla dalga bile geçiyor olacaksınız .

    3)ÇALIŞ
    4)MUTLU OL

    Değerli zamanınızı bunu okuyarak geçirdiğiniz için çok teşekkür ederim.

  91. bir erkek 21 Mart 2014 #

    Arkadaşlar yalnız değilsiniz. Ben de bu konuda ıstırap çekenlerden biriyim. Şöyle söyleyeyim,8. sınıfa kadar dışa dönük lider karakterli birisi idim, mesela sınıf başkanlığın yapardım, sınıf futbol takımının kaptanlığını yapardım, hatta okul bando takımında majörlük için hoca beni seçmişti. Sonra ne mi oldu? Aniden içime kapanmaya başladım arkadaş ilişkilerim bozuldu, artık eskisi kadar umursanmaz birisi oldum, sınıfta hiç konuşmaz oldum. Tabi bir yandan kendime soruyordum bana noluyor , ben böyle birisi olamam nasıl olur. Ama elimden bir şey gelmiyordu . Lise hayatım da içine kapanık vaziyette geçti sadece 1 yıl içinde her şey tepe taklak oldu. Beni tanıyanlar bir anlam veremiyorlardı tıpkı benim gibi. Şuan üniversitedeyim. Eskiye göre biraz daha iyiyim ama sorunların çoğu hala bende mevcut. Bu sorun dan biraz sıyrılmış olarak verebileceğim tavsiyeler mükemmeliyetçi tavrınızdan vazgeçin. Eğer her şeyi çok iyi yapmam gerekiyor , en etkili kişilerden biri ben olmalıyım, hep göz önünde olmalıyım gibi şeyleri kendinize sürekli söylerseniz ,o içinizde konuşan ses hiç susmaz ,hep sizi eleştirir son olarak ta Allah a sığının çünkü O ol dedi mi her şey oluverir… Allah hepimize yardımcı olsun.

  92. Sema 01 Nisan 2014 #

    Hiç bir şey yapmak istemiyorum kendimden nefret ediyorum. Kendime güvenim yok. Çevremdekiler güzel olduğumu söylerler ama ben hep kendimde bir kusur bulurum kendimi beğenmem. Sıkıntılarımı da kimseye anlatamam hep içimde yaşarım içime atarım . Utangaç bir yapım var duygularımı belli edemem kolay uyum sağlayamam bu özelliğim yüzünden hayatım mahvoldu. İçimden hiçbir şey yapmak gelmiyor bütün gün yatmak istiyorum son 3 yıldır bunları hissediyorum. Sıkıntılarımı kimseye anlatamadığım için çok büyük yük taşıyorum sanki. Psikoloğa gitmek istedim çok ama aileme söyleyemedim bir sürü. En sonunda daha fazla dayanamayıp gitmek istediğimi dile getirdim devlette çalışan bir psikoloğa gittik. Hep ben konuştum sadece dinledi hiç faydası olmadı sonra özele gittik çok yardımı dokundu bakış açım değişmese de artık dertlerimi anlattığım beni anlayan biri vardı her konuda yardımcı oluyordu ama fiyatı çok pahalıydı. Bir süre gitmedim psikoloğum aradı ama açmadık geri dönmedik. 5 aydır gitmiyorum ama çok kötüyüm tekrar gitmek istiyorum aileme de yük olmak istemiyorum her hafta o kadar para dökmelerini istemiyorum. Dışardan yaşıyor görünüyorum ama içimi bilseniz biriyle konuşurken kızarıyorum. Enerjik olamıyorum kendimden o kadar nefret ediyorum ki. Hep böyle kalmaktan korkuyorum. Üniversiteye geçince nolcak bilmiyorum ailemden uzakta ne yapacağım çok kötüyüm ya nefret ediyorum bu Halimden bence hiç bir zaman düzelemiycem daha sorunlarımı anneme bile anlatamazken hiç sanmıyorum.

    • Mert 25 Ocak 2015 #

      Bak şimdi. Bu yazında en az 20 defa kendini kötüledin, ki böyle devam edersen bundan asla kurtulamazsın. Öncelikle kendini sevmeyi öğren, kendine değer ver. Diğer insanlardan bir eksiğin yok, belki fazlan bile var ama sen bunu göremiyorsun. Öncelikle kendini kötülemeyi bırak ve kendini sev, kendine güven.

  93. Selda 06 Nisan 2014 #

    Sallayın canlarım :D

  94. happy 07 Nisan 2014 #

    Arkadaşlar bu sorunu hep beraber çözücez. Öncelikle antreman yapmanız gerekir. Her şey hemen hallolcak diye bir kural yok sakin yaklaşmamız gerekir. Rahatlayın! Dünya sizin etrafınızda dönüyormuş gibi davranın gerisi hikaye. Basarılar :-)

  95. mrv 08 Nisan 2014 #

    Selam arkadaşlar bence sessiz sakin içe kapanık olmak gayet normal bir şey ve mecburen zamanla açılıyor insan. Ama etrafınızda bazı insanlar küçük yaştan itibaren size anormalmiş gibi davranabiliyor ne yazık ki. Üniversitede hep sessizdim ve bölümüm derslerde konuşmamızı gerektiriyordu. Durumum öğretmenlerin dikkatini çekti. Benim hayalimse üniversiteye gidince sessiz sakin ders dinlemekti. Yine de pek konuşamadım ve bana anormalmişim gibi davranmalarını izledim. şimdi düşününce etrafımdakilerin benim için üzülmesinden de nefret ediyorum. Bölümümü de sevemedim. İşsiz kalmayayım diye yanlış bölümü seçtim ve hayatım mahvoldu. Size tavsiyem kendinizi her yönünüzle sevin en çok kendinize değer verin ve az da olsa konuşmaya başlayın ve kişiliğinize uygun mesleği seçin.

    • esra 15 Nisan 2014 #

      Siz benden büyüksünüz ben daha üniversiteye hazırlanıyorum bende çok sessiz biriyim hatta bugün desrhanede sınıftan bi kız sıra arkadaşımla konuşuyordu bende ilerde duruyodum beni kastederek çok sıkıcı falan diyip duruyordu. Bir gün başka bi arkadaşıma mevlütleri vardı oraya gittim bir arkadaşımın annesi işte çok sessizsin niye konuşmuyon sende konuşsana diyip duruyordu insanlarda başkalarının yanında böyle diyerek rencide ediyorlar dahada güvenimi kırıyorlar ve ben ne yapıcağımı insanlarla nasıl konuşacağımı bilmiyorum.

  96. tuğba 09 Nisan 2014 #

    Bende sinirleniyorum bu tür şeylere. Hep soruyorlar işte neden hiç konuşmuyorsun,neden bu kadar soğuksun? Ne yapabilirim bende böyleyim.

  97. faruk 14 Nisan 2014 #

    Sevdiğim ve konuştuğum biri var daha lise 3 deyim çok iyi yerlere gelip ona iyi bir hayat sunmak istiyorum ama ne kadar istesem de asla çalışamıyorum derslerime çok kötü oluyorum ona iyi bir hayat sunmak istiyorum ama ders çalışamıyorum bir türlü sosyal hayatım sıfır arkadaş çevrem çok az hep evde yatıyorum lütfen yardım edin.

    • Şule 29 Nisan 2014 #

      Öncelikle sen kıza iyi bir hayat sunmak istiyorsun ama kız senin için ne yapıyor? Kendini baskı altında gibi hissetme sonuçta daha gençsin önüne kimler çıkar ayrıca yakın arkadaşlarının yanındakilerle onlar sohbet ederken sende katıl böylece sende kendine çevre yaparsın.

  98. esra 15 Nisan 2014 #

    Arkadaşlar ben içime kapanık biriyim hep sinirliyim moralim bozuk insanlar arkamdan konuşmaya başladılar işte çok sıkıcı falan diye ne yapacağımı bilmiyorum bana önerisi olan var mı yardım ederseniz çok mutlu olurum.

    • Şule 29 Nisan 2014 #

      Canım bende senin gibiydim eskiden herkesle konuşur neşeli biriydim daha sonra bunalıma girdim içime kapandım sana önerim yazının gücene çok inanırım bir not defteri tut her gün ona içini dok kendine güvendiğini yaz insanlarla konuşacağını yaz bunları her gün yap basın dik yürü insanlarla zorla da olsa gülümseyerek konuş sonuçta kimse seni yemeyecek.

  99. Yasin 27 Nisan 2014 #

    Merhaba arkadaşlar adım Yasin lise 1 öğrencisiyim ben doğumdan beri bu sorunla yaşıyorum ama lisede bu durum çekilmez hale geldi herkes benimle alay etmeye başladı girdiğim her ortamda ezildim küçük çocuklar bile yolumu kesmeye başladı evden dışarı çıkmak eziyet gibi geliyor tek bir dostum bile yok zaten yaklaşık 3 yıldır evdeyim artık bıktım bu durumdan salı günü Kick Boksa başlamayı düşünüyorum. Benden bu kadar.

  100. birisi 27 Nisan 2014 #

    Ben 4-5 yaşlarında çok açık rahat konuşabiliyordum ama sonra çok okul değiştirdiğimden içe kapanık oldum sonra 8.sınıfı bitirdikten sonra yatılı kursa gittim burada arkadaşlarımla rahat konuşuyordum ama hocalara düşüncelerimi rahat paylaşamıyordum büyük biri oldukları için utanıyorum bide çok hızlı konuşuyordum ne dediğim anlaşılmıyordu bunun yüzünden utangaçtım okul zamanında 1.ve 2.sınıfı yurtdışında okudum 3.sınıfta çok sessizdim boyum kısa olduğundan bıcırık diyorlardı ve çok çekiniyordum sonra 4.sınıfa geçtiğimde başka okula geçtim orada bıdık diyorlardı sonra 5.sınıfta kimse dalga geçmiyordu sevinmiştim orada 8’I bitirdim ama yine de utangaçtım boyum çok kısaydı ve şuan yatılı kurstayım bazen canım sıkılıyor çok tembelim artık hayattan bile soğudum.

  101. su 02 Mayıs 2014 #

    Arkadaşlar bende Lise1 e gidiyorum. Öğretmenlerimin yanında veya bir seminerde kendimi o kadar güzel ifade ediyorum ki hocalarım bana avukat olmalısın diyor. Fakat arkadaşlık konusuna gelince isler değişiyor. Kimseyle kavga etmek istemediğim için dokuzuncu sınıfa başladığımdan beri bana karsı söylenen sözlere ve haksızlıklara hiç sesimi çıkarmıyorum. Halbuki sekizini sınıftayken sınıfın en popüleriydim ve arkadaşlık ilişkilerinde de gayet iyiydim. Çünkü insanlara ses çıkarabiliyordum. 9 . Sınıfa geldiğimde herkese çok iyi davranicam diye kendime söz verdim sene başında . Fakat bu sözden o kadar pişmanınki . Simdi herkese sesimi çıkarmaya başladım ama 1 tane bile arkadaşım olmadığı için arkamda beni destekleyen herkes beni küçük lokma görüp ezmeye çalışıyor . 1 yıldır psikolojim ve moralim o kadar kötü ki anlatamam . Lütfen bir cevap yazın lütfen .

    • Lale 17 Mayıs 2014 #

      Merhaba Su. Benim adım Lale. Ben de bu sene lise 1 e geçtim. Gecen seneye kadar arkadaşlık ilişkilerimde çok iyiydim. Fakat gecen sene çok yalnız kaldım. Çok dışlandım. Bu da bende çok büyük bir güvensizlik sorunu oluşmasına neden oldu. Bu sene insanlara hiç güvenemiyorum. Sene başında hiç kimseyle konuşmuyordum çok sessizdim. Herkes kendi arkadaş ortamını oluşturdu fakat ben yalnız kaldım. Şimdi herkes bana “anormal, asosyal ve cahil ” biriymişim gibi davranıyor. Bu sessizlikten çok sıkıldım ve biraz açılmaya başladım. Fakat herkes kendine bir arkadaş ortamı oluşturmuş ve dışlanıyorum. Bu yalnızlık sorunum yüzünden aylardır ders çalışamıyorum neredeyse sınıfta kalacağım. Sürekli herkesin bana acıdığını düşünüyorum.

  102. tuğçe 16 Mayıs 2014 #

    Ben aylardır depresyondaydım. O kadar yalnızdım ki artık ders çalışmıyordum sürekli ağlıyordum. Şimdi biraz açılmaya başladım ama bu sefer de insanlar bana yüz vermiyor. Kendimi çok kimsesiz asosyal hissediyorum. Hayat arkadaşsız çekilmiyor ki.

  103. selahattin 01 Haziran 2014 #

    Ben içine kapanık biriydim çocukluktan ve bu internet ile tanıştıktan sonra daha da bir arttı arkadaşlarımı kaybettim iş hayatım berbat durumda ve bunları etrafa olan borçlarla eklenince cabası oldu. 31 yaşındayım etrafıma bakıyorum arkadaşlarımın çoğu evlendi çoluğa çocuğa karıştı ben hala yerimde sayıyorum ve hiç bir zamanda ileri gidemiyorum. Sanki yaşadıkça geriliyorum bu o kadar kötü bir şey ki Allah kimseye vermesin hayattan zevk alamıyorsun ara ara bende artık toparlandım ortama girim onu yapım bunu yapım diyorum ama zor gerçekten çok zor ve şu da var ki bu konuyu kimseyle de paylaşamıyorsun kimse anlamıyor. Nasıl anlasın ki bunu ancak yaşayan anlar bunu buraya yazdım ve şunun için ben şimdi aynanın karşına geçsem halimi anlatsam veya bir nesne alsam ona anlatsam acaba halimden anlar mı :)?

  104. bosverin 04 Haziran 2014 #

    Arkadaşlar hayata birilerine güzel görünmeğe ya da birilerine espri yapıp eğlendirmeye yada gezip tozmaya gelmedik herkesin yapısı farklı kimi konuşkan kimi suskun kimi pozitif kimi negatif yani farklı karakterler her öneriyi yapmaya çalışmayın bence kendiniz olun siz birisi söyle dediydi onu da yapım derken bu içe kapanıklık dediğiniz bataklıkta çırpındıkça batıyorsunuz zaten. Çünkü insan istese de başkası olamaz ki. bırakın takmayın hayat yasayıp hak ettiğin kadardır fazlasını bekleme ve özentileri bırak mesela derlerdi bir kopek besle sosyalleş ya alırsın iki günde sıkılırsın çünkü senin doğan da yoktur kopek beslemek sen busundur anlatabildim mi bilmiyorum ama insallah takmazsınız artık bunları.

  105. serenay 06 Haziran 2014 #

    Arkadaşlar ben de çok yalnızım. 14 yaşındayım ve bu sene lise 1’i okudum. Sanki insanlarla konusunca dışlanacakmış hor görülecekmiş gibi kimseyle konuşmadım bu sene. Simdi çok pişmanım. Lütfen yardım edin.

  106. Muhammed 09 Haziran 2014 #

    Ben Muhammed içine kapalılık bizde biraz irsi bu durmadan kurtulmak istiyorum ama konuşacak biri bulamıyorum yanlış anlamayın kız arkadaş olarak çekiniyorum. Lise bitti çok şükür ama bir kızla doğru düzgün konuşamadım niye bende bilmiyorum ben hep böyleyim. Artık sıkıldım konuşmak istiyorum. Saatlerce konuşmak ama erkeklerle değil bayanlarla onlarla iletişim kurmak ve sosyalleşmek çok mu zor konuşmak anlamıyorum ama bazı şeyleri yeni anlıyorum ilk adımı hep onlardan bekledim bu hatayı hala sürdürüyorum. Açılmak bu kadar zor mu? Mesela birini görürsün beğenirsin ama konuşmak 100 km koşmaktan daha zor. Otobüste bile bayanın yanı boşaldı hele bide güzelse oturmaya çekiniyorum şimdi biri olsa beni arasa ve sabaha kadar konuşsak.

  107. kağan 14 Haziran 2014 #

    Ben konuşmak istiyorum ama herhangi bir şeyler dalga geçerler diye korkuyorum.

  108. derya 04 Temmuz 2014 #

    Arkadaşlar yalnızlık herkes için ve aynı zamanda da benim için de çok büyük bir sorun. Ben de çok yalnız kaldım ve eski paranoyalarım yüzünden çoğu zaman insanlardan uzak durdum kaçtım, sanki onlar beni ezecek küçümseyecekmiş gibi. Tabi sonra çok pişman oldum. Fakat sonra şunu fark ettim ki ben sadece kendime zarar veriyorum. Benim konuşmak isteyip iletişim kurduğum yüz verdiğim insanlar benim sessiz, çekingen hallerimden kendilerine eğlence konusu oluşturdular. İçime kapanıklığım yüzünden sanki ben sürekli kendilerine laf atıyormuşum gibi beni kendilerinden soğuttular canımı acıtmaya çalıştılar. Sanki ben anormal, insan düşmanı, asosyal, cahil biriymişim gibi beni hor gördüler. Sessizliğimi cahilliğime asosyalliğime bağladılar ve beni dışladılar. Fakat onların bu davranışları beni kendime getirdi. Eğer ben sessiz çekingen biri olmasaymışım hiçbirinin gerçek yüzünü göremeyecekmişim. Bu yüzden size acı çekmeyin demeye hakkım yok. Çünkü ben de çok çektim ve bunun nasıl bir şey olduğunu çok iyi biliyorum. Fakat bence artık birileri sizin için acı çekmeli. Siz birileri için değil.

  109. Zeynep 08 Temmuz 2014 #

    Merhaba arkadaşlar ben bıktım artık bu durumdan bu sene lise 2 ye başladım çocukluğumdan beri herkes dış görünüşümle dalga geçti hep beni küçümsediler inanın onlar bana böyle demedikçe kendimi mutsuz hissetmiyordum ki özgüvenim yerindeydi ama artık her şey bitti. Ne özgüven var herkes bana bakıyormuş gibi geliyor. Benimle dalga geçiyorlar ben konuşursam rezil olurum derste parmak kaldırırsam yanlış yaparım hep böyle düşünüyorum. Hoca beni tahtaya çağırınca heyecandan titriyorum bacaklarım iç organlarım titriyor. Yaz tatili başladı yemin ederim sadece 3 kez dışarı çıktım evde oturuyorum kimseyi görmek istemiyorum. Her gece Allahıma dua ediyorum yardım istiyorum. Keşke insanlar herkes aynı olsaydı o zaman kimse kimseyle dalga geçmezdi kimse kimseyi küçümsemezdi ama eğer bir gün düzelirsem ben kimseyle dalga geçmicem asla!

  110. Yağmur 13 Temmuz 2014 #

    Merhaba Ben yağmur. 15 yaşındayım. Kendime güvenemiyorum. Dışarıda gezmektense evde oturmayı tercih ederim. Dışarıda rahat olamadığımı düşünüyorum. Sanki tüm gözler bende filan çümkü kusurlarım var istenmeyen sivilceler fazla kilolar. Ve oldukça hayal kuruyorum. Saçma sapan. Ama artık gerçek bir hayalim var ruhumu değiştircem. Eskisi gibi olmamaya çalışcam belki başlarda zor olacak ama hayaller gerçekleştirmek için var.

  111. Melike 22 Temmuz 2014 #

    Merhaba adım Melike. Yaşım 15 lise 2 ye geçtim bende içine kapanık biriyim. İnsanlarla konuşurken göz teması yapmakta zorlanıyorum. Konuşurken farklı anlamsız ve saçma kelimeler çıkıyor ağzımdan alakası olmayan heyecanlanıyorum. Cümlelerim devrik çıkıyor. Duraksayarak konuşuyorum ve konuşurken konuyu unuttuğum çok oluyor dikkatim dağıldığı için bu durum beni çok uzuyor kendimi küçük hissediyorum bazen alay konusu bile oluyor bu sebeple az konuşuyorum ve asosyal bir kişiliğe sahibim.

  112. gizemli kız 22 Temmuz 2014 #

    Benim içe kapanıklığım 7 yaşından beri var. Sulu gözlülüğüm de 2. sınıfta başladı. Fakat çevrim içi oyunlarda çok konuşkanım arkadaşımla da konuşurum ama öğretmenimle, sınıfımdaki gıcık kaptığım kızlarla ve servisçimizle de konuşurum ama kısa ve öz cevaplarla ve utanarak konuşurum. Okuldaki kızlarla ve erkeklerle laf yarışına giriyorum ama ciddi bir şekilde konuşurken utanıyorum. ve sevmediğim kişilerle de konuşuyorum örnek olarak matematik öğretmenim hatta annem, babam, dedem vb. yetişkin akrabalarımla konuşurken sesim inceliyor ve konuşurken kollarımı birbirine doladığım da oluyor :( kurduğum cümlelerden küçük olduğum anlaşılıyor herhalde.5. sınıfta olduğumdan çok devrik cümleler kullandım.

  113. zeynep 12 Ağustos 2014 #

    Merhaba arkadaşlar 14 yaşında bir kızım bende içine kapanık bir insanım evde sürekli tek başıma kalıyorum annem ve ablam işte gittiği için evden hiç çıkmıyorum sürekli bilgisayar ve telefondayım dışarı haftada 1 2 kez çıkarım oda zorla çıkartırlar çirkin olduğumu düşünmüyorum normalim yani ama tanımadığım insanlarla konuşurken heyecanlanıyorum takılıyorum kalbim küt küt atıyor neden bilmiyorum özellikle erkeklerle pek konuşamıyorum benim annem babam 7 yaşındayken ayrıldılar babamı 8 yıldır hiç görmedim okulda da zaten erkeklerde pek samimi değildim off :( insanlar bana çok sessizsin diyorlar annemde öyle diyor herkese birisine beni anlatırken ama onlar öyle söyledikçe ben daha çok içime kapanıyorum sus Zeynep sus diyorum eve gitmek için can atıyorum ama evde annemle ablamla falan çok rahat konuşuyorum hem de çok rahat akrabamla da öyle aslında bide şöyle bir sorunum var birisi bana laf çarptırınca bende hemen karşılık veremiyorum sadece umursamadan geçiyorum ama o benim içimde kalıyor gözlerim doluyor içime ata ata artık gözlerimden dökülüyor biriktirdiklerim birazcık açılsam neler neler yaparım ama işte sorun nasıl açılsam :( bide kendinizi ezik falan görmeyen herkes eşittir bazı kendini beğenmiş isler oluyor doğru ama onlarda zaten boş verin hiç takmayın bazı insanlar gerçekten takmaya değmez hem sizi aşağılayan insanlar önce kendilerine bir baksınlar.

  114. bursalı 12 Ağustos 2014 #

    Merhaba ben kendimi bildim bileli içine kapanık biriyim. Bunun aileden kaynaklandığını düşünüyorum çünkü çocukken çok baskı yapıyorlardı. Aman kavga etme aman kimseyle tartışma onu yapma bunu yapma derken ne zaman sokağa çıksam aman gözümüzün önünde dur aman bir yere kaybolma derlerdi. Hep buda bende geç farkına vardığım büyük bir özgüven sorunu yarattı. Şuan yaşım 22 hala aynı öyleler ne zaman dışarıya çıksam hemen arkamdan ararlar neredesin gel hadi diye insan kendini çocuk gibi hissediyor ve ben bu durumdan çok rahatsız oluyorum. Dışarıya bile çıkmak istemiyorum artık bunun psikolojik olduğunu düşünüyorum psikolojik destek almayı bile düşünüyorum.

  115. gariphayat 17 Ağustos 2014 #

    Bende hemen hemen aynı sorunlardan çok bıktığım zamanlar oldu. Aile en büyük etken olduğu kanısındayım. Baskın karakterde oluyorlar ve evlatlarına söz söyleme hakkını bile çok görüyorlar, en ufak olayda çok kızabiliyorlar dahası dövebiliyorlar. Ya karşındaki zaten güçsüz küçük saygılı bir evlat hatasını büyütüp niye alevlendirirsin sen ona kızdıkça o daha da korkacak ve sizle rahat konuşamayacak. İşte bu bilinç altına işlenen olaylar gün geliyor önümüzdeki en büyük engel oluyor. Rahat konuşamıyoruz, korku, endişe halinde oluyoruz, Fakat benim durumum daha vahim. Artık o kadar bıkmış duruma gelmişim ki yapılan esprilere, gülünecek olaylara bile gülemez, tepkisiz kalmış, insanların ruh diye adlandırdığı kişi olmuştum. Ortaokul bitene kadar böyleydi. Lise de hadi inşallah düzelirim, kendime gelirim diyordum fakat ne beklersin sonuç yine hüsran. İnsanlar soruyor işte bilindik sorular niye konuşmuyorsun, suskun çocuk falan filan boş boş konuşmaları insanı dellendiriyor iyice. Şuan 17 yaşımdayım Lise 4 e geçeceğim. Yine farklı şeyler olmayacak bu azabı çekeceğim. Fakat hayallerim var umudum var bunlar olduğu sürece şuan ayaklar altında olsam da, ezilen ben olsam da bir gün kalkacağımı biliyorum eminim sizde kurtulacaksınız. Üniversite de kendi kişiliğime uygun sevmediğim söz olsa da ”içe kapanık” bir kız bulursam bir cesaretle kalkıp, onunla tanışıp hayatımızı renklendireceğimizi umuyorum. Ama hiçbir şey belli olmuyor hayatta siz yerdeyken bide arkadaşlarım dediğin kişide vurur sana o yüzden garip hayat belki de içe kapanık olmak daha iyidir öbür dünya için yani boş verin gitsin bende anlamadım bu işten.

  116. Erinç 06 Eylül 2014 #

    Evet bende çekingen biriydim ve annem de öyleymiş bana dedi ki çekingen biri olma dedi çünkü bu ilerde arkadaş bulamam iş bulamama sorunlarını getirir, size tavsiyem bence spora başlayın çünkü böle sosyal aktivitelerde sevdiğiniz işi yaparken arkadaşta bulursunuz. Kendinize güvenin ve başka biriyle konuşurken korkmayın karşınızdaki insan uzaylı değil. Büyük yaşıtlarla konuşurken çekinebilirsiniz bu normal çünkü bu normal ama o zamanı yaşıtlarınla konuşurken çekinmemelisiniz kendinizi zorlayın ve özellikle kendinizden utanmayın hem konuşma tarzınız kekeleme varsa ve tip falan tarzı. Bende çok samimi bir insan değilim hatta bu korkumu yenmeye çalışıyorum 7. sınıfa başlıycam ve korkuyorum çünkü başka okula gidicem sadece bir arkadaşım var ilkokuldan orda başlayan bu kadar inşallah yenerim korkumu.

  117. batuhan 12 Eylül 2014 #

    16 yaşımdayım ve bu 3 4 yaşımdan beri var sessizlik ben kavgacı biriyim aslında ama durduk yere değil yani biri gelir sataşır es geçerim bir daha yaparsa dalarım ve döverim rahatlarım kendinizi ezmeyin beyler. İnsanlarla konuşmak istiyorsanız yan sıra arkadaşınızla konuşmaya çalışın ezik olsa bile yani bir merhaba demeniz bile yeter basit bir şey ben hala sessizim sohbetim çokta iyi değil kısaca hiçbir insana ezilmeyin ve insanlara merhaba demeye çalışın.

  118. mutsuzz 15 Eylül 2014 #

    Arkadaşlar ben şimdi burada size çok ciddi bir konuda bir şeyler anlatıcam. Ben aslında tam olarak içime kapanık mıyım değil miyim bilmiyorum. Çünkü bazen kendimi o kadar yalnız hissediyorum ki kimseyle konuşmuyorum susuyorum. Bazen de gayet konuşkan oluyorum ben liseye ilk başladığımda herkese merhaba dedim bir kaç kişiyle tanıştım sonra bir kızla tanıştım beraber oturduk. Tabi bu kız girişken hani olur ya şöyle sınıflarda uzun boylu konuşkan kızlar vardır heh işte bu arkadaşım onlarla tanıştı. Ama beni o zaman satmadı sonra arkamızdaki bir kızla tanıştı iki teneffüs beraber dışarı çıktılar sanki kırk yıllık kankaymış gibi geri geldiler. Şimdi diceksiniz sen niye onlarla gitmedin. Ben gitmedim çünkü benim eski sınıftan arkadaşlarım vardı iki tane ben onlarla takıldım. Sonra bu kız o arkamızdaki kızı bizim sıraya çağırdı üçlü oturduk. Bunlar başladılar konuşmaya beni unuttular sanki ben yokmuşum gibi davrandılar hatta o ilk beraber oturduğum kız bana arkasını dönerek konuşmaya başladı. Arada bir benle de konuştular ama dışlandım. Ve hiç sesimi çıkaramadım. Sonra bunların ikisi hani dedim ya uzun boylu havalı kızlarla takıldılar bu sonra dediler ki yarın şu cam kenarına oturalım dediler. Aslında ben bunu yaşamadan önce sınıfta herkese merhaba diyordum ama onlar yüzünden sustum kaldım. Ve bunlar bir gün içinde yaşandı. Ve ben şimdi ne yapacağımı bilmiyorum lütfen birisi bana yardım etsin bıktım artık bende aslında uzun boyluyum o havalı kızlar gibi tipim var ama sessizim konuşkanım ama sessizliğim konuşkanlığımı bastırıyor lütfen yardım edin.

  119. derya 04 Ekim 2014 #

    Arkadaşlar ben de 2,5 sene kadar uzun bir dönem boyunca sizinle aynı sorunlardan yakınıyordum ve hatta hala da bu sorunu yaşıyorum(yalnızlığı).Yalnızlık aslında sözde çok önemsiz saçma basit bir şeymiş ve hatta sorun bile değilmiş gibi algılanıyor. Eskiden ben de böyle algılıyordum bu sorunu fakat 8.sınıfta bu sorunu(hastalığı diplerine kadar yaşadım ve 9.sınıfta hayatımın en korkunç günlerini yasadım.8.sınıfta arkadaşlarım tarafından çok dışlandım ve çok yalnız kaldım. Buna o kadar fazla üzüldüm ki bir süre sonra ders çalışmayı bıraktım. 8.sınıfta çok yalnız günler geçirdim ve herşey o zaman başladı.8.sınıfı zar zor atlattım ve liseye geçince hayatı kendime zindan ettim. Sürekli insanlardan kaçtım ve iyice içime kapandım. Sanki onlarla konuşunca dışlanacakmışım gibi bir hisse kapılıyordum ve bu yüzden çareyi onlardan uzak kalmakta buldum. Ben bunları yaşarken herkes kendisine rahat edebileceği ve anlaşabileceği bir arkadaş çevresi oluşturdu. Benim arkadaş olmak istediğim insanlar da benim bencil ve soğuk davranışlarım yüzünden benden uzaklaştılar. Herkes kendine kanka yaptı ve ben insanlardan uzak durduğum için bana acımaya başladılar. 9.sınıftayken hiç ders çalışamadım ve her gün eve gelişimde ağladım. Kimi zaman aileme de bu acıyı çektirdim. Zamanla ne kadar saçma ve yanlış davrandığımı farkettim ve bu sefer de pişmanlıktan dolayı kendime acı çektirmeye başladım. Özgüvenim çok sarsıldı. İştahım kapandı. Kendimden nefret etmeye başladım. Ölmek istedim. Kendimi televizyona verdim. Dersleri o kadar düştü ki neredeyse sınıfta kalacaktım ve derslerden zar zor geçtim. Derslerimdeki bu düşüş de ailem tarafından farkedildi ve ailem bunun sebebini sordu. Ben de ne kadar yalnız olduğumu açıklayamadım ve bu yüzden ailemle çok fazla tartışma yasadım, çok kavga ettim ve ailemle aramda bir daha dolduramayacağım kadar derin boşluklar oluştu. Sınıfımdaki arkadaşlar da sağolsunlar benim çok sessiz olduğumu sürekli benim yüzüme vurmaya başladılar. Benim yalnızlığımı ,zayıflığımı kendilerine dedikodu malzemesi ettiler ve beni iyice hayattan soğuttular. Sonra farkettim de bu sorunun tek sebebi benim yaradılışım büyüme şeklim. Benim ruhsal yapım. Doğuştan çok duygusal ve zayıf bir yapım var. Hayatta fazla zayıfım güçsüzüm kimsesizim. Aile yapım da fazla güçlü değil. Fakat artık insanların düşüncelerinin bakışlarının altında ezilmemeyi kendimi ezdirmemeyi, ruhsal yapımın onlar dalga geçebileceği kadar basit ucuz olmadığının bilincindeyim. Kendimi değiştirmeye, açılmaya çalışıyorum ve kendimi insanlardan soyutlamıyorum . Size de bunu tavsiye ederim arkadaşlar. Şunu unutmayın ki hiçkimse sizin gözyaşlarınızdan daha değerli, duygularınızdan daha önemli değil.

    • tuba 26 Şubat 2015 #

      Ne kötü günler yaşamışsın arkadaşım. Ne kadar bencil insanlar olduğumuzu fark ettirdin bana, teşekkürler.

    • Hande 19 Nisan 2015 #

      Bir şey sormak istiyorum. İnsanlar seni dışladıklarında, sana küfür ettiklerinde, sende onlara küfür ettin mi yoksa hiç konuşamadın mı? Çok merak ediyorum,en kısa zamanda lütfen söyle..

      • derya 23 Nisan 2015 #

        Tabii ki hayir.Ben ne olursa olsun, insanlar benim hakkımda ne düşünürse düşünsün, ne söylerse söylesin; onları yargılamadım, eleştirmedim, kalplerini kırmadım, sadece saygı duydum. Hatta bu yüzden şu an kendime cok kızıyorum.

  120. muhammed 03 Ocak 2015 #

    içine kapanık insanlar sürekli düşünmeye mahkumdurlar, aslında onlara filozof diyebiliriz onlar herşeyin en ince ayrıntılarına kadar düşünürler içine kapanık oldukları için kendilereiyle gurur duymalılar insan kendisiyle gurur duyduğunda yavaş yavaş açılırlar ve topluma çok faydalı bireyler haline gelir bilmem anlatabiliyor muyum …

  121. Barış 11 Şubat 2015 #

    Arkadaşlar emin olun ki biz içine kapanık insanlar olarak dışarıdaki insanlarla değil kendi içimizdeki insanla kavga edip duruyoruz. İlk önce içimizdeki savaşı kazanarak başlamalıyız. Ben çünkü öyle yaptım. Sonuçta bize hiç kimse “yok sen neden böyle davranıyosun”, “yok sen konuşma, sen gelme” v.b gibi şeyler söylemiyor değil mi? O his hep bizim içimizden gelen saçma ses. Daha sonra dışarıyla etkileşime başlamalıyız. Bakın herşey nasıl rayına giriyor ve unutmayın ki asla mükemmel olmaya çalışmayın, çünkü kimse mükemmel değil… Kolay gelsin :)

  122. meral 24 Şubat 2015 #

    arkadaşlar ben kendimi bildim bileli içime kapanığım ve şuanda 14 yaşındayım ve ne yapsam açılamıyorum hem çok utangaç hemde çok çekingen biriyim.

  123. suskunöğrenci 01 Nisan 2015 #

    17 yaşındayım. benim problemim içine kapanıklık ama tamamen farklı bir şekilde oluştu.Aslında sosyal ağ hesaplarınız varsa grup açıp oradan konuşabiliriz.Bu arada aklıma gelmişken bizim gibilerin genelde bigisayarla arası iyi olur ben bunu farkettim.

  124. demir 09 Nisan 2015 #

    Ben sessizliğe 5 yaşımdan sonra gömüldüm, babam öldürüldü, sonra üvey babam gözlerimin önünde öldürüldü. Yiyecek birşey bile bulamıyorduk, abimle akşamlara kadar karton toplayarak para kazanmaya çalışıyorduk. Bazen o kadar aç oluyorduk ki okulların yanından geçerken duvarların üzerindeki bayat simitleri, ekmekleri yerdik. 8 yaşıma kadar böyle hayatla mücadele ettik, 8 yaşımda yetiştirme yurduna verildik. Annesiz kalmak çok kötüydü, her gün ağlardım anneme gitmek isterdim, yemek yemezdim zorla döverek yedirirlerdi. Yurtta o kadar çocuğun arasında yapa yalnız kalmıştım, kimseyle konuşmaz, odamda hep ağlardım gecelere kadar. okulda hep dışlarlardı, yetiştirme yurdunda kalıyorum diye, babam yok diye dalgada geçerlerdi, kimse arasına almazdı. Beden derslerinde maçta oynatmazlardı, sürekli dışlanırdım ve bir kenara gider ağlardım. Bu yüzden hep içime kapandım istemeden de olsa. Yurtta çok kötü günlerim oldu. Dayak da yerdik suçsuz yere, kimse sevgi göstermezdi. Sevgiye, ilgiye hasret büyüdüm, 12 yılım yetiştirme yurdunda geçti, 20 yaşımda yurttan çıktım ve kimseyle konuşamıyorum, muhabbet edemiyorum, arkadaşlık kuramıyorum. Bazen bana deli bile diyorlar ama bilmiyorlar ben neler yaşadım. Keşke biri bana yardım etse, azda olsa unutsam geçmişi ve yeniden başlamış gibi olsam hayata…

  125. yeter 09 Nisan 2015 #

    Ben de şu dünyada benim gibi sessiz biri var mı acaba diye kendime kızıp duruyordum. Ben kesin numuneyim diyordum ama baya çokmuş.

    • denir 13 Nisan 2015 #

      maalesef tek değilsin

  126. Sadness 16 Nisan 2015 #

    Ben 6.sınıfa kadar herkesle iyi anlaşan biriydim, 7.sınıfta okul değiştirdim ve farklı birine dönüştüm. Bu sene 8.sınıf bitecek ve hala aynıyım, sınıftakiler hep dalga geçiyorlar; asosyal-sessiz damgası yiyorum, tenefüslerde kitap okuyoru dayanamıyorum, intihara kadar gidiyor ,. Son zamanlarda başka bir sınıftan 4 kişi ile yakın oldum ama hala kendim olamıyorum sanki farklı birinin hayatını yaşıyorum. Hep merak ederdim benim gibileri var mı diye, varmış.bazen soruyorum neden ben? O kadar kişi varken ben neden içine kapanığım? Ama yalnızlık bana güçlü olmayı da öğretti, hayata bakışım değişti. Biz güçlü insanlarız…

    • METİN 25 Nisan 2015 #

      Kardeşim fazla sessiz kalma sende, laf atana cevap ver, sessiz kalırsan yanlarında hep bulaşırlar. Biraz cesaretli olmaya çalış.

  127. nurgül 25 Nisan 2015 #

    Merhaba arkadaşlar bende de aynı problem var maalesef, gerçekten çok zor bir durum ama takmamak gerekiyor aslında hayatımıza devam etmemiz lazım ama olmuyo işte bir yerde çıkıyor karşımıza; insanlar acıyan gözlerle bakıyorlar. Bir anda geçmesini istiyorum ben de ama olmuyor. Uğraşıyorum artık, rahat olmaya çalışıyorum. Çünkü herkes insan, utanacak bir şey yok ama içinden bir şey buna engel oluyor. Bazen düşünüyorum belki de Allah böyle yaratmıştır, imtihanımdır bu benim diye. Sabır gerektiriyor, Allah herkesin yardımcısı olsun. Bir an önce düzelir inşallah bu durum. Gençliğimi, hayatımı yaşayamıyorum bundan dolayı. İnsanların “neden böylesin, yırtık ol biraz” lafından bıktım artık bu sene biraz daha iyiyim aslında daha çok gezip dolaşmak, insanlarla konuşmak gerek. Kütüphaneye gidip kitap aldım, mesela okumak, araştırmak, öğrenmek kesinlikle işe yarayacaktır. Çok düşünmemek lazıım, çok düşündüğümüz için düzelmiyoR belki de, rahat bırakıp kendimize güvensek olacak. Herkesin başarması dileğimle.

  128. YETER 09 Mayıs 2015 #

    Merhaba aynı dertten muzdarip olan arkadaşlar, bu durumumuza bir reçetesi olan yok mu?

  129. hamide 23 Haziran 2015 #

    Merhaba arkadaşlar. Ben de içe kapanık ve asosyal biriyim ilkokul lise üniversite bu durumu çok sorun yapmıyordum mutlu olduğumu hissettiğim yerlere gidip mutlu olduğum şeyleri yapıyordum yani çok sorun olmuyordu ama artık üniversite bitti ve bir öğretmenim :( çok konuşmayan ciddi bir öğretmen…Bu hep çok sıkıcıdır ve bu böyle olmaz ki… Halbuki hayatta hep pozitif bakarım girişken biriyim empati kurarım hatta yeri gelir duygudaş olur karşıdaki kişinin haline dakikalarca ağlarım. Muhafazakar biriyim; dil, ırk, mezhep ayırt etmeden herkese kardeş nazarıyla bakarım, kimseyi küçük görmem. Şöyle bir sorunum var, insanlarla tanışırken bir problemim yok ama sonrası tam bir ölüm olur bende o kişiyi başka zaman yolda sokakta görsem gidip konuşamam, selam veremem, nedenini bilmiyorum ama yapamam, bu yüzden yeni tanıştığım kişilerle hemen kaynaşamam. Ne zamanki benim bu huyumu anladılar, ilk adımı onlar atıp ilk onlar konuşur, ilk onlar selam verir, işte o zaman açılırım. Sanırım ilk adımı karşı tarafın atması beni değerli hissettiriyor ve kendime güvenim artıyor. Kelin merhemi olsa kendi başına sürer derler ama ben de muzdaribim :) birbirimize yardımcı olabilirsek ne mutlu bize.

  130. Merve 03 Temmuz 2015 #

    Ben 19 yaşında moda tasarım öğrencisiyim, çok da sosyal bir insanım aslında, gitarist ve aynı zamanda solistim. Kendisine bakan, saçını makyajını yapmayı çok seven bir kızım, lakin gel gelelim insanlarla konuşmaya gelince dilimi yutmuşa dönüyorum, insanlara karşı samimi olamıyorum, biri bişey dediğinde hmm güzel diyorum başka bir dey diyemiyorum. İnsanlar bu yüzden benim havalı biri olduğumu düşünüyorlar, ama öyle değil işte kitap okuyamıyorum 10 sayfa okuduktan sonra sıkılıyor, kenara atıyorum. Kültürel anlamda kendimi yetistirememenin bir yansıması olarak da görmüyor değilim bu durumu. İnsanlar siyasetten, bilimden, filmlerden konuşurken ben sadece bakıyorum. Diyelim müzikten konuşuyorlar bildiğim bir şey olsa dahi ağzımı açıp tek kelime edemiyorum. Acaba yanlış bir şey söyler miyim su hareketi yapmamalıyım, dışardan salak gibi görünüyorum. Beni tanıyan insanlar bana “Seni ilk gördüğümde dövesim gelmişti çok havalı gibiydin.” diyorlar ve bu gerçekten rahatsız edici bir durum çünkü cana yakın birisi olamıyorum, konuşkan olamıyorum. İnsanların yüzüne bakarken içimden “hadi de şunu” diyorum. Mesela,’ben bunu şöyle şöyle yaptım böyle oldu ‘ diyor karşımdaki içimden ‘bence şöyle yapmalıydın ama iş işten geçmiş bundan sonra şu şekilde yapmalısın’ geçiyor ama diyemiyorum. Bilmiyorum neden çok mutsuz hissediyorum, bir amacım yok gibi kalabalıklar içinde yalnız hissediyorum ve bu gerçekten yalnızken, yalnız hissetmekten çok daha kötü bir durum. Her türlü tavsiyeye açığım, lütfen yardım edin.

  131. recep 19 Temmuz 2015 #

    Ben de içine kapanık biriyim. Dışarıya çıkınca sanki herkes bana bakıyormuş gibi hissediyorum. Bu yüzden yolda düzgün bir şekilde yürüyemiyorum. Bir derdim oldu mu, etraftaki arkadaşlarıma ya da aileme anlatmak yerine içime atıyorum. Misafirliğe veya dışarıya çıkasım gelmiyor. Bunlardan kurtulmam için önerileriniz var mı?

    • Esma 26 Temmuz 2015 #

      Recep sana önerim bu duygudan kurtulmaya çalış herkes sana bakmıyor çünki. Sen öyle hissediyorsun tıpkı benim gibi. Evde normal konuşuyorum ama dışarda içime kapanık birine dönüşüyorum. Kendimi beğenmiyorum hep bi kusur buluyorum hem fiziksel hem psikolojik bi kere okulda proje içerisinde bana yönetici yetkisi vermişlerdi ama ben layık olmadığımı düşünüyordum. Şimdi daha iyiyim eskiye nazaran. Bu sorunu yalnızca kendimiz çözebiliriz. Allah sonumuzu hayır etsin.

  132. Begüm 28 Temmuz 2015 #

    Arkadaşlar içe dönük olmak kimilerinde yaratılıştan gelen bir şeydir. Evet, insanda büyük sıkıntılara sebep olduğu doğru ama bununla barışmadığımız sürece bu sıkıntıların bizi bırakmayacağı da bir gerçek. Barışmaktan kastım şu içe dönüklük çevremizde özgüven eksikliğiymis gibi algılanıp sanki buna sahip olan insanlar sorunluymuş gibi muamele görüyor. Halbuki durum bundan çoğu zaman farklı oluyor, içlerinde özgüven eksikliği olanlar vardır elbet ama çoğunun özgüveni normalken içe dönük olmakla yargılanıp bu şekilde kendine olan güveninden olabiliyor. İşte burada iş bizde bitiyor. İlk önce kendimizi bunun çokta büyük bir sorun olmadığına inandırmalıyız, diğer türlü içimizdeki savaşa engel olmak mümkün değil. Yok ben sorunluyum, hastayım niye yaşıyorum ki gibi düşünceler bizi ne kadar düzeltebilir. Kendimizi her halimizle kabul edelim ki insanlarda bizi kabul etsin, benimsesin. Önemliyiz, diğer insanlardan hiç bir farkımız yok hatta içe dönüklüğün biraz da nedeni ayrıntılı düşünmektir. İnsana bir diğer özellik olarak yaratıcı düşünme kabiliyeti de veriyor ve tarihte de yaratıcı ve ortaya güzel şeyler çıkarmış insanların çoğunun içe dönük olduğunu görmek mümkün. Aslında içe dönüklüğümüz aşırı olmadığı sürece ve güzel yönde kullandığımız sürece bir sorun değil tam tersine verilen bir nimet olduğunu göreceğimize eminim. Kısaca bize verilen her şeyin güzel tarafını bulmalı ve yararlanmalıyız, savaşımız olacaksa bu şekilde olmalıdır. Kendimizi olduğumuz gibi kabul etmeyi öğrenmemiz lazım, tek çözüm bu.

  133. Gizem 09 Ağustos 2015 #

    Arkadaşlar ben de uzun bir dönemdir içime kapanığım ve söylediklerinizin bir çoğu bende de var fakat kendimi rahatlatmanın daha sosyal ve daha özgüvenli olabilmenin yollarını buldum ve şimdi çok daha iyi hissediyorum. Sizinle de paylaşmak isterim:
    1-İçe dönük hemen herkeste hayali insanlar hayali mekanlar oluşturma kavramları vardır öncelikle bunu en aza indirmeye çalışın.
    2-Konuşma korkunuzun üstüne gidin.Söyleyecekleriniz yalan yanlış olsa dahi mutlaka ortamlarda konuşmaya çabalayın ve rahat hissetmeye çalışın.Rahat olabilmek adına kendi kendinize yapabileceğiniz en küçük ama en önemli şey gülümseyebilmektir.Konuşurken gülümsemek size özgüven kazadırır ve dışarıdan pozitif enerjili görünmek sizi cesaretlendirir.
    3-SEVGİ.içe kapanık insanların en büyük sorunu duyguları belli edememek.Üzüntüyü,mutluluğu,kızgınlığı rahat dile getirememek.Bu konuda en kolayı ilk önce sevgiyi hissetmek sonra onu yansıtmaktır.Sevgiden sonra sırasıyla öfke, üzüntü gibi duygularınızı da daha rahat ifade etmeye başlarsınız. Ailenizi sevin. Arkadaşınızı sevin. Sevgilinizi sevin. Yaşadığınız ortamı sevin. Ama ilk başta kendinizi sevin.Sevmekten korkmayın, sevginizi özgür bırakın.
    4-Sosyalleşmek adına küçük rütuşlar yapabilirsiniz.Örneğin evde tek başınıza oldukça sıkıcı saatler geçiriyosanız içinizden dışarı çıkmak vs gelmiyorsa bir yakınınızı bir dostunuzu telefonla arayın 15 dakika da olsa sohbet etmek iyi gelecektir.
    5-Günlerinizi doldurmaya çalışın. Bir hedef bir hobi zamanınızı geçirebileceğiniz birşeyler bulun. Bu, kendiniz ve çevreniz hakkında daha az düşünüp daha az kafanıza takmanıZı sağlayacaktır.
    6-Çok bunaldığınız zamanlarda fırsatınız varsa mekan değişikliği yapın.
    Hepsinden önce kendinize güvenin inanın, daha sonra söylediklerimi düşünün.Size faydası olacağını umuyorum.

  134. Melisa 13 Eylül 2015 #

    Ben de nerdeyse bir çoğunuzla aynı Sıkıntılar içindeyim. Aslında eskiden böyle değildim 7. Sınıfta başladı sessizliğim mesela ondan öncesinde arkadaşlarımla dışarı çıkar gezerdik ama 7. Sınıftan sonra hep evde durmaya başladım. Hep elimde telefon, internet ve çok hayal kuruyorum, çok düşünüyorum ama artık yabancı birilerinin yanına geldiğimizde hiç konuşmuyorum. Bana diyorlar ki neden sessizsin, konuşsana diyolar ama ben konuşacak bir şey bulamıyorum, sessiz kalıyorum. Sonra bana garip garip bakmaya başlıyorlar. Şu an lise 1’e geçtim ve kendime söz verdim karşımızdakilere cevap vermekten çok artık konuşacağım. Yeneceğimc korkularımı herkese sıcak davranacağım, eğer biri bana laf atarsa cevabını da vereceğim, kendime söz verdim. Okullar açılınca eğer korkularımı yenebilmişsem buraya yazıyor olacağım.

  135. Ziyaretçi 14 Ekim 2015 #

    Şu an lise 3’e gidiyorum ve şu kadarını söyleyeyim ; hayatımdan memnunum. 9. ve 10. sınıfta içime kapanıktım ve acaba nasıl düzeltirim diyordum.

    Odaklanıyordum, çözüm üretmeye çalışıyordum. Ama ben buna çözüm ararken bir çok şeyi kaçırdım.

    Öncelikle kendinize özgüveniniz , en önemlisi SAYGINIZ olsun arkadaşlar.
    Kendinizi bunlarla oyalamak yerine kendinizi keşfedin.Bu sorunu , daha doğrusu sorun olarak nitelendirdiğiniz şeyi veya isteksiz olduğunuzda sizi konışmaya zorlamaları…Sizi bunlar mı yıldırıyor ; yoksa düşünceleriniz mi..

    Şu an az konuşan soğukkanlı ama cana yakın birisiyim.Çevremdekiler farketmesede onlara değer veriyorum ama mesafe bırakıyorum. Konuşmayı sevmiyorum çünkü..

    İnsan kendini keşfedip geliştirdikçe bu tür sorunlarda halloluyor.

    Tavsiyem bunları kafanıza takmayın. Siz sizsiniz ve sizin sessiz olmanız veya az konuşmanız onları ilgilendirmez, istediklerini desinler. Sizin yaşantılarınız size , onlarınki onlara uyar. Demek istediğim bunlarla uğraşmak yetine yeteneklerinizi keşfedin.

    Kendinizi geliştirin , kişisel bir değişim geçirin..

    “Seni yıldıran hayat mı, yoksa düşüncelerin mi. Hayatını değiştiremeyeceğine göre…”

  136. Burak Aydogan 10 Mayıs 2016 #

    Arkadaşlar merhaba, öncelikle bu durumu çevremde de yaşayan çok insan var ve uzman yardımı alıyorlar.Bir zamanlar bende de böyle bir durum vardı, nasıl yendiğimi şöyle açıklayayım. Bir şeylerle uğraşın, mutlaka ve mutlaka boş durmayın. Unutmayın korkunuzu yenmenin tek çözümü üzerine gitmek. Sosyalleşme anlamında kendinize vakit ayırın, arkadaşlarınızla sevdiklerinizle yoğun yerlere gidin ve kendinizi ön plana çıkarın, becerilerinizi ortaya koyun. Eminim zamanla yeneceksiniz.

  137. Selin 13 Eylül 2016 #

    Merhaba arkadaşlar bende de aynı sorun var, hatta biraz araştırdım, sosyal anksiyete bozukluğu var diyebilirim. Sürekli sanki herkes beni izliyormuş hissine kapılıyorum, okulda çok çevrem yok ve servis beklerken sürekli yalnız kalıyorum, kimseyle konuşamıyorum. Aslında ilkokulda böyle değildim ama ortaokulda şehir ve okul değişikliği oldu, ayrıca kiloluyum bu yüzden çok dalga geçildim, çok içime kapandım. 15 yaşındayım, çok bıktım artık. Bu yaşta bile bıktım hayattan, dolmuşta müsait bir yerde bile diyemiyorum, kendime güvenim yok, “niye varım” diye sorguluyorum sürekli ve hep ağlıyorum. İnsanların benimle dalga geçmesinden bıktım.

    • mel 18 Ekim 2017 #

      kendime benzettim

  138. Ela 03 Aralık 2016 #

    Ben de içine kapanık biriyim, çekingenim fazlasıyla, iletişimim pek iyi değil insanlarla, kendimi çok yanlız hissediyorum küçüklükten beri. Hep kendim gibi sessiz insanlarla iletişim kurdum. Şu an üniversitedeyim ve hala içine kapanık birisiyim, sınıftaki arkadaşlarım bana havalı ve kendini beğenmiş geliyorlar böyle olunca kendime soğuk hissediyorum. Sebebinin benim çekingen olduğumu görüp benden kaçmalarına bağlıyorum. Cesaretim sıfır bir şeyler yapmak istediğim halde yapamıyorum, arkadaşlarla iletişim kurmak olsun, derse katılmak olsun. Aynı zamanda çok kararsızım, gelgitlerim çok. Yani içine kapanık, özgüveni sıfır arkadaşları tarafından biri olarak kendimden soğuyorum.

    • Mustafa 15 Şubat 2017 #

      Saçma sapan bir yazı olmuş. İçe kapanıklığı bir hastalık olarak görmek saçmalık. İçe kapanıklık düzeltilmeli diye bir anlayış olamaz. Doğru olan şey dışa dönük olmak değil. Bende içe kapanık biriyim az ve öz kişilerle iletişime geçiyorum. Dışa dönük çoğu kişi saçmalıyor. Hepsi ego tatmininde. Çoğu dışa dönükleri birer maskot gibi görüyorum. https://www.ted.com/talks/susan_cain_the_power_of_introverts?language=tr

  139. Levent 07 Mart 2018 #

    Her ne yaparsanız yapın, ama mutlaka 20’li yaşlara gelmeden bu sorunu halledin. Sandığınız kadar zor değil “üzerine gittiğinizde” şuan 20 ortalarındayım ve yaş ilerledikten sonra düzeltemezseniz bambaşka sorunlar doğuyor ve doğan yeni sorunlar yüzünden artık bu sorunu düşünemiyorsunuz bile(bende böyle oldu en azından).

  140. Melis 15 Mart 2018 #

    Burada okuduğum mesajlardan anladığım kadarıyla herkeste bir içe kapanıklık söz konusu açıkçası bu beni motive ediyor bazıları yeniyor bu hissi bazıları boğuşuyor umudum var eskiden daha kötüydüm hala böyleyim çekingenlik, göz teması kuramama ve bir çok şey konuşurken bir şeyler bulamama sadece dinleme yaş 18 ve ben kendimi bildiğimden beri böyleyim. Yalnız bunu atlatabileceğime inancım var herkes böyle buradaki yazanların bu kadar içine kapanık insan varsa bir tek siz değilsiniz sakin olalım ve artık inanalım dua edelim bir yerden başlarsak olacak inanıyorum ben konuşma bulmada zorlanıyorum ama eskisi gibi iletişimden kaçmıyorum iletişim kurduğumda bazen kendime güvenim geliyor işte insanlar birbirini dinlemeye zaten açık bizim kafamızda kurduğumuz bir şey bu iletişim kurmayı öğrendiğimize o kadar mutlu oluyoruz ki o an o zaman için huzur doluyor karşındaki insanın mutluluğu senin mutluluğun bir şeyleri paylaşmış oluyorsun bilmediğimiz altta yatan korkular her neyse bunları unutup kendimize şans verelim iyi kötü bir yerden adım atalım bol bol dua ve sabır umutluyum dua edelim inşallah.

  141. Melis 15 Mart 2018 #

    Açıkçası böyle olmam ağır başlı ve sakin sessiz biri olmam bazı insanlar tarafından seviliyor güzel arkadaşlıklar dostluklar kuruyorsunuz nasıl mı? En azından kendini bir şey sanan insanlardan uzak duruyorsunuz.

  142. Azra 19 Temmuz 2018 #

    Dediğiniz kadar basit değil konuşmak. İnsanlarla nasıl konuşulur bilmiyorum. 15 yaşındayım ve bu durumdan bıktım. Bir ara intihar etmeyi düşündüm. İnsanlar o kadar çok üstüme geldiki. Konuşsam bile sessizsin diyorlar. O an onları parçalamak istiyorum. Tanımadığım insanla ne konuşabilirim ki? Ve şöyle düşünüyorum, biri bana bir olay anlatsa bana ne derim. Bana ne senin hayatından. Bu durum dalga konusu oluyor. Ama dalga geçilecek bir şey değil. Ve açılın konuşun demekle bir anda girişken olmuyorsun maalesef.

  143. Zeynep 27 Ocak 2019 #

    Ben 17 yaşındayım ve gerçekten çok içime kapanık biriyim bu çok önceden de vardı ama 14 yaşımdayken daha da fazlalaştı aslında bunun sebeplerinden biride biraz ailem oluyor çünkü bana fazla bi kısıtlama koyuyorlar onu öyle yapma şurada şöyle davranma arkadaşlık kurma kimseyle yakın olma hiç kimseye güvenme..gibi bir sürü kısıtlama sonra liseye geçtim ve herkesten çekindiğimi o dönemlerde belli etmeye başladım benimle arkadaşlık kurmak isteyenlere karşı ise istemeden çok agrasif davranışlar sergilediğimi fark ettim bu durum hocalara karşıda olunca ve biraz imam hatip olmasından dolayıda zor olunca sınıf tekrarına kaldım ve işte içe kapanıklığım bu dönemde aşırı derecede artmaya başladı herkesten iyice uzaklaşmaya başladım akrabalardan,tanıdıklarımdan,hatta belkide en çok kendimden kaçmaya başladım sonra benden bir yaş küçük olan kardeşimde benim tekrara kaldığım dönemde 8.sınıfı bitirmiş liseye yeni geçmişti ve ailem o imam hatipte yapamaz dedi ve onu özel liseye verdi. bu durum gerçekten benim çok ama çok zoruma gitti hani kalan benim ama onu yapamaz diyip özele gönderdiler ve banada çalışsaydın yapardın gibisinden sözler söyleyip umursamadılar eee bu durumda insanın içine kapanmasında ne yapsın hayata güler yüzle nasıl devam etsin bende bu durumdan dolayı içime kapandıkça kapandım ve galiba bu dönemde de kardeşime karşı kin beslemeye başladım onun küçük bi hareketi bile bana batmaya başladı heleki insanların bana gelip o özelde de sen kaldığın haldenneden hala burada okuyorsun demesi zaten beni iyice kötü yapıyordu şimdi söyleyin benim içime kapanık olmam çok mu anormal sizce

  144. Bora 02 Şubat 2019 #

    Ben de çok çekingenim ve çok içime kapandım. Yaşım 22 olmasına rağmen neden bu kadar içime kapanık olduğumu düşünemiyorum, hayat bunaltıyor beni. Bunla ilgili bir çözüm bulamıyorum.

  145. serdar 17 Şubat 2019 #

    arkadaşlar bende de aynı sorun var. Yaşım 28 olmasına rağmen hala atlatamadım. Belli bir yaştan sonra atlatılır mı oda ayrı bir mesele. Ne kadar çok uğraşmaya çalıştıysamda istediğim düzeye gelemedim. Yani gözle görülür bir değişiklik olmadı. Belki de içinde olduğumuz bu durum insanlar tarafından anlaşılmıyor veyahut önemsenmiyor. Mesele kendimizi nasıl hissettiğimizde, belki bu doğuştan gelen yada sonradan çevresel yaşanmışlıklarla şekillenen bir sorun. Zaten tıpta kesin bir şey sölemiyor genetik, çevresel, psikolojik vs vs sıralıyor. Kendi kendimizin doktoru olmalıyız. En büyük şifa verici Allah sonra da bu nimeti bize kullanılması için verilen bizleriz.

  146. Tayyip 19 Şubat 2019 #

    20 yaşındayım üniversite öğrencisiyim 7-8 yıldır içe dönük biriyim, insanlarla pek konuşmuyorum ama konuşunca da susmuyorum bende bıktım bu suskunluktan yeter artık sevdiğim hoşlandığım kızlarla bile konuşmuyorum artık değişeceğim ama şunu fark ettim yıllardır kendimi sıkıyorum konuşmamak için zorluyorum ama bu böyle olmaz insanlar konuşa konuşa anlaşır herkese bol şans.

  147. İmparator 07 Nisan 2019 #

    Merhaba. İnsanlarla konuşmam hiçbir şekilde. Onlar benimle konuşurlarsa konuşurum. Onlara selam bile vermem. Çekindiğimden veya utandığımdan değil. İstersem onlarla çok kolay bir şekilde iletişime girebiliyorum. Ama onlarla hiç konuşmuyorum, iletişime girmiyorum. Onlara selam vermek bile bana gerekli gelmiyor, doğru gelmiyor. Neden, yardım edebilir misiniz?

Volkan Alım için bir cevap yazın İptal etmek için buraya tıklayın.